Eens in de zoveel tijd kom je iemand tegen die hetzelfde pad bewandelt. Het is dan erg mooi dat je samen op avontuur kunt gaan. In dit geval op schrijfavontuur. Op een aparte pagina op deze website kun je lezen over de schrijfavonturen die ik samen met Ellen beleef. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar.
Brief 2 – 21 mei 2019
Hoi Sandy,
Wat een leuke brief! Ja, ik ben blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en je een bericht heb gestuurd. Heel toevallig dat we allebei aan dezelfde online challenge meededen en nagenoeg hetzelfde doen (en gedaan hebben). Dit was vast voorbestemd. Ik ben er namelijk achter (na veertig jaar, haha!) dat toeval niet bestaat. Het heeft zo gewoon moeten zijn.
Voorstellen
Om mezelf ook even kort voor te stellen. Ik ben Ellen Kusters, getrouwd met Bart en moeder van drie prachtige kinderen; Nynke (15 jaar), Kjell (14 jaar) en Yfke (10 jaar). Ik heb bijna twintig jaar in het basisonderwijs gewerkt en heb, helaas, ruim drie-en-een-half jaar geleden alweer een burn-out gekregen, waar ik nu (nagenoeg) van hersteld ben. Een zware periode volgde en in juni 2017 heb ik voorgoed afscheid genomen van het onderwijs. Deze beslissing heeft me uiteindelijk gebracht waar ik nu sta.
Waarom ben ik gaan schrijven?
Om mijn ervaringen en herinneringen aan het onderwijs een plekje te geven, heb ik alles vastgelegd op papier. Ik begon te schrijven en kon niet meer ophouden. Het moest er gewoon uit. Bijna therapeutisch zelfs. Schrijven is heel persoonlijk, maar tegelijkertijd kun je alles kwijt. Het papier oordeelde niet, zei niets terug en had ook geen (goedbedoelde) adviezen. Het was er gewoon. Voor mij was dat op dat moment genoeg. Ik wilde simpelweg mijn verhaal kwijt.
Toen mensen in mijn naaste omgeving mijn verhaal gelezen hadden en daardoor ontroerd en geraakt waren, wist ik: Hier moet ik iets mee doen. Ik moet van mijn leven als juf een boek maken. Niet alleen voor mezelf en mijn familie en naasten, maar ook voor andere mensen, die wellicht in hetzelfde schuitje zitten of zaten. Ik wilde mensen met mijn verhaal helpen, inspireren en informeren. En in augustus 2017 was het zover; een droom kwam uit. Mijn eerste boek was een feit…
“Er was eens…een juf”. Nu kon iedereen lezen hoe mijn werk als juf een grote rol in mijn leven heeft gespeeld en hoe ik mijn leven rigoureus heb veranderd. Met alle openhartige en soms confronterende ervaringen.
Schrijven en kleine Ellen
Zo begon mijn schrijfavontuur.
Natuurlijk was dit niet mijn eerste schrijfervaring. Net als jij, schreef ik ook in een dagboek als kind. Ik heb het niet zo lang volgehouden, omdat ik al vrij jong verkering kreeg met Bart en ik mijn hele leven met hem deelde in brieven. Wij hebben jaren brieven naar elkaar geschreven. Ook toen hij ging studeren in Leiden en ik in Helmond naar de pabo ging.
Ik schreef soms gedichten, korte verhalen en maakte in mijn kinderjaren samen met mijn jongere broertje een echte krant compleet met abonnees. Leuk was dat om te doen, zeg. Maar zoals jij al beschreef, op een bepaald moment voel je jezelf te groot en heb je het veel te druk met studeren en andere dingen. Zo ging dat in ieder geval wel bij mij.
Als juf heb ik taal altijd het leukste vak gevonden en vooral stelopdrachten waren bij mij favoriet. Heerlijk, de fantasie van de kinderen. Al was die niet bij iedereen volop aanwezig, haha!
Het volgen van een schrijfopleiding
Tja, en na het uitkomen van mijn eerste boek “Er was eens…een juf” had ik de smaak te pakken. Ik wilde veel meer schrijven en had het idee opgepakt om een young adult fantasy boek te schrijven. Alleen voelde ik mezelf niet capabel genoeg als schrijver om zo’n ingewikkeld plot op papier te krijgen. Ik vond bovendien dat ik mezelf de kans moest geven om me het schrijfambacht nog meer eigen te maken. Zoals bij ieder ander vak. Of het een vereiste is, weet ik niet, maar ik zou er in ieder geval niet stommer van worden. Ik wilde de kennis als een spons opzuigen. Hongerig naar meer, zeg maar.
Dus, op 1 december 2017 begon ik mijn opleiding aan de Schrijversacademie in Eindhoven. Dit was de basis. Daarna zou ik nog een viertal specialisaties mogen doen om mezelf steeds meer te verbeteren en ook om te ontdekken wat nu het beste bij me past. Ik dacht in eerste instantie meteen aan fantasy & science fiction, maar nu denk ik daar toch wat anders over.
Ik vind het namelijk ook super leuk om over mezelf en mijn leven te schrijven en daarmee anderen te inspireren en wellicht iets te leren. Of om thriller/roman achtige verhalen te schrijven met een gekke twist (misschien een tikkeltje fantasy meets roman). Zoiets dan. Hoe ik dat precies in een boek kan en ga verwerken, weet ik nog niet helemaal. Ik heb daarvoor nog wat tijd, want ik heb nu 1 specialisatie afgerond en ben met de tweede bezig. Hierna wil ik de specialisatie Young Adult doen. En heel misschien daarna nog column en blogs. Maar dat is nog een vraagteken.
Het schrijfavontuur begint
Zoals je kunt lezen, een heel verhaal en ook een avontuur dat nog maar net begonnen is. De eerste kleine stapjes op weg naar iets dat veel beter bij me past en waar ik echt gelukkig van word.
Ik ben benieuwd waar we het in de volgende brief over gaan hebben. Ik kijk er naar uit.
Tot de volgende keer.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Je kunt hier op de website nog meer schrijfavonturen lezen.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: van Ellen Kusters
