In november 2020 ben ik met mijzelf de uitdaging aangegaan dat ik een jaar lang elke dag online zichtbaar zou zijn op mijn social media. Ik heb er toen voor gekozen om dit te doen in de vorm van “Het verhaal van de maand”. Elke dag plaatste ik een stukje van een verhaal en de lezers konden natuurlijk meelezen, maar ze konden ook af en toe meedenken en bepaalde elementen kiezen. Deze uitdaging heeft geresulteerd in 5 verhalen. Jammer genoeg heb ik vroegtijdig met de uitdaging moeten stoppen doordat ik de pech heb dat ik Long Covid heb overgehouden na een Coronabesmetting.
Maar vanaf april 2024 pak ik de draad weer op, in een nieuw jasje. Elke maand komt er een verhaal en de lezers kunnen weer meedenken. Het is vanaf nu alleen zo dat er maar één keer per week een nieuw deel van het verhaal online komt, op de woensdagen. Hieronder kun je de start lezen van het nieuwste “Verhaal van de maand”. Kom je elke week gezellig terug voor weer een nieuw deel?
Olivia
Deel 1
Wauw! Terwijl ik uit het raampje van het vliegtuig kijk, zie ik mijn bestemming al in de verte liggen. Het eiland Pico, een van de grotere eilanden van de Azoren, staat al een tijdje op mijn bucketlist en ik heb voor deze zomer besloten om er eindelijk eens heen te gaan. Als reisblogger heb ik al heel wat van de wereld gezien en staat mijn Instagram-feed vol met schitterende foto’s, al zeg ik het zelf. Ik ben trouwens niet de enige die dat vindt… de honderdduizenden volgers zijn het overduidelijk met mij eens. Het was dan ook een grote uitdaging om een vakantiebestemming te vinden, waar ik naartoe kon, zonder dat iedereen over mijn schouder meekijkt. Lees verder…
Deel 2
‘Een probleem? Maar wat dan?’ stamel ik verschrikt. Hier zit ik écht niet op te wachten. Het enige wat ik nu wil is een koud wijntje, mijn e-reader en een bed om op neer te ploffen.
‘Het ziet ernaar uit dat er iets mis is met de reservering. De kamer is dubbel geboekt en de andere gast is vanmiddag al gearriveerd.’
‘Dat meen je niet!’ roep ik uit.
‘Helaas kunt u de kamer niet in.’
Ik voel spanning in mijn hele lijf opkomen en probeer het eerst wat in mijn hoofd opkomt niet hardop te schreeuwen. Stelletje achterlijke kokosmakronen… Hoe kunnen jullie zoiets simpels als een boeking verprutsen? Aaarggh! Oké, Olivia, tel tot tien… Lees verder…
Deel 3
De woorden “Top Secret” staren mij aan en het is alsof ze mij roepen, alsof ze mij uitnodigen om achter het grote geheim te komen. Nou, er zit maar één ding op… Ik geef mij over.
Langzaam sla ik het eerste vel om en bekijk wat erachter zit. Het ziet eruit alsof het bouwtekeningen zijn van één of ander mega vakantieresort. Ik zie een grote toegangspoort met daarachter een soort oprijlaan, die niet naar één, niet naar twee of drie, maar die naar wel vijf grote hotels gaat. Toch lijkt het erop dat het van één eigenaar is. Wat ik echter niet snap, is waarom dit allemaal “top secret” is. Wat is er zo geheim aan een groot vakantieresort? Er staan hier hotels genoeg… Lees verder…
Deel 4
Wil je me helpen? Wat een vraag is dat? Ik vind het verschrikkelijk wat die rijke gluiperd van plan is om te gaan doen met dit schitterende stukje kust. Dat kunnen we gewoonweg niet laten gebeuren.
‘Of ik je wil helpen? Natuurlijk!’
‘Oliva, dat is geweldig!’
‘Maar Mark, hóe kan ik je helpen dan?’
‘Laten we om te beginnen naar jouw hotelkamer gaan om mijn rugtas te halen.’
‘Juist… Naar mijn hotelkamer. Ahum, dat…’
‘Je bent toch niet bang voor me?’ Mark kijkt mij aan met die zwoele blik, die mij eerder ook al opviel en mijn hart maakt een sprongetje.
‘Nee, ik ben niet bang. Maar ik heb ervaring genoeg om te weten, dat ik voorzichtig moet zijn.’ Lees verder…
Emily
Deel 1
Ik kijk op mijn horloge en ik zie dat het bijna tijd is. De voorstelling is zo goed als afgelopen. Op zaterdag is de zaal eigenlijk altijd wel vol en vandaag is geen uitzondering. Normaal gesproken werk ik alleen op het kantoor en regel alles wat er maar te regelen valt hier in het theater, maar soms hebben we personeelstekort en moet ik inspringen bij de bar, zeker bij drukke avonden. Zolang het niet te vaak gebeurt, vind ik het niet erg. Soms heb je dan mazzel en komen de artiesten nog wat drinken. Dat zijn de leuke momenten. Dan gaat mijn fantasie de vrije loop en waan ik mij héél even één van hen. Het is namelijk mijn droom om een glanzende theatercarrière te hebben en dan heb ik het niet over áchter de schermen. Nee, ik wil dat podium op! Lees verder…
Deel 2
Vannacht heb ik vreemd gedroomd… Ik stond op het podium van ons theater en speelde in een musical mee. Eerst was het “Annie”, natuurlijk, mijn favoriet, maar het veranderde daarna steeds. Van “Annie”, naar “Les Miserables” , naar “The Phantom of the Opera” en uiteindelijk naar “Grease”. Het ene bekende liedje na het andere kwam voorbij. Je hoeft geen genie te zijn om te bedenken waar deze droom vandaan kwam. Al vanaf het moment dat ik wakker werd, maalt er maar één vraag door mijn gedachten: Welke musical komt er naar ons theater? En waarom weet ik dat niet? Oké, dat zijn twee vragen… Lees verder…
Deel 3
Joris ziet er absurd uit, met z’n stropdas scheef, rood aangelopen wangen en om één of andere reden heeft hij allemaal donkere vlekken op zijn nette jasje en zitten zijn haren in de war. Ik weersta de neiging om in lachen uit te barsten. Hij blijft wel mijn baas en de rekeningen moeten betaald worden.
‘Emily, je móet me helpen!’
Duizend-en-een vragen schieten door mijn hoofd, maar ik besluit de simpelste te stellen.
‘Wat is er gebeurd?’
Joris kijkt schichtig om zich heen. ‘Niet hier…’
Voordat ik het goed en wel doorheb, heeft hij mijn hand gepakt en trekt hij mij achter zich aan tussen de gasten door. Pas bij de backstagedeur blijft hij stilstaan.
‘Ik kan het je beter laten zien.’ Lees verder…
Deel 4
Ik zit achter mijn computer, maar aan werken kom ik niet toe. In mijn gedachten sta ik weer op dat podium. Mijn kleine meisjesdroom is gisteravond gewoon uitgekomen. Oké, het was een ieniemienie rolletje, maar het was wel in een grote musical en de zaal zat vol met publiek. Je moet toch ergens beginnen… Het was nog wel even spannend of Pedro, de ezel, mee zou werken, maar gelukkig verliep alles soepel. Blijkbaar heb ik er een nieuw dierenvriendje bij. Mijn vriendin Isabella zal trots op mij zijn. Ik weet trouwens niet of Joris ook vindt dat alles soepel is verlopen. Hoe goed Pedro zijn best ook deed, hij heeft wel een souvenir achtergelaten op het podium. Lees verder…
Deel 5
‘Oh, Mark, daar overval je me mee. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen.’
Mark kijkt naar zijn schoenen. ‘Ik weet genoeg.’
‘Nee, wacht,’ onderbreek ik hem. ‘Het allerliefst zou ik nu “ja” zeggen, maar het is waarschijnlijk niet verstandig.’ En totáál niet professioneel, voeg ik er in gedachten aan toe. Het leuk vinden om met Mark samen te spelen en stiekem naar hem te gluren als hij andere scènes speelt, is onschuldig, maar met hem uiteten gaan, is een stap verder. Als ik dat doe, is er geen weg meer terug. Mijn moeder heeft mij altijd op mijn hart gedrukt: don’t mix business with pleasure. Wat nou als het misgaat? Lees verder…
Jasmijn
Deel 1
In de verte zie ik paarden in de wei staan en ik voel een kriebel in mijn buik. Daar is het… De boerderij van mijn opa en oma, of eigenlijk moet ik tegenwoordig de boerderij van mijn oma zeggen. Een paar weken geleden kreeg ik het verdrietige nieuws dat mijn opa was overleden. Mijn lieve opa… mijn rots in de branding, mijn grote knuffelbeer. Al vanaf dat ik een klein meisje was, logeerde ik een paar keer per jaar op de boerderij. Ik genoot dan van de rust en van de dieren, maar bovenal van het gezelschap. Net als toen, voelt het ook nu weer als thuiskomen. Lees verder…
Deel 2
Ik haal mijn hand langzaam omhoog. Het is kop. Yes, de geluksmunt heeft naar mijn innerlijke wens geluisterd. Het ligt helemaal niet in mijn aard om rustig af te wachten. Ik zag dat Noah in de richting van de schuur liep, dus daar moet ik heen. Nu de munt heeft besloten dat ik hem ga confronteren, besef ik mij wel, dat ik dit een beetje tactvol moet doen. Het is niet heel handig om hem nu al tegen mij in het harnas te jagen. We zullen elkaar de komende tijd nog wel vaker tegen het lijf lopen. Even schiet de gedachte door mijn hoofd dat ik weleens tegen slechtere lijven aan ben gelopen en ik voel mijn mondhoeken als vanzelf omhoog schieten, maar dan schud ik resoluut mijn hoofd. Jasmijn, focus, je hebt een missie. Lees verder…
Deel 3
TRRRING!!! Met een zucht doe ik mijn wekker uit en kijk op de klok, 05.00 geeft hij aan. Dit detail was oma mij voor het gemak even vergeten te vertellen, toen zij vroeg of ik haar op de boerderij wilde komen helpen. Voor mij als avondmens is het afgelopen week best even bikkelen geweest. Gelukkig is het nu zomer en wordt het al licht op dit onmenselijke tijdstip, want anders was ik helemaal niet te genieten geweest.
En dan heb ik het nog niet eens over die hele Noah-gate… Weten jullie nog dat ik nietsvermoedend mijn hamburger aan het eten was, toen oma simpelweg verkondigde dat zij even voor matchmaker aan het spelen was? Oké, ze zei het niet in deze precieze bewoording, maar daar kwam het simpelweg wel op neer. Lees verder…
Deel 4
‘Wat! Noah, sta ik op speaker?’ roept Boris verontwaardigd door de telefoon. ‘Dat kun je toch niet…’
Klik! Noah drukt het gesprek weg, terwijl zijn ogen nog steeds op mij zijn gericht. Ik voel een brok in mijn keel. Het is gewoon niet eerlijk.
‘Noah, je… je gelooft hem toch hopelijk niet?’ fluister ik zacht.
Noah draait zijn hoofd weg en ploft neer op een strobaal. ‘Ik weet het niet…’
Als hij weer opkijkt, zie ik vooral verdriet in zijn ogen. Hij doet zijn mond open om iets te zeggen, wacht even en sluit hem dan weer. De vlinders in mijn buik voelen opeens als lood en een somber gevoel overvalt mij.
De deur van de stal vliegt open en mijn oma verschijnt in de opening.
‘Jasmijn! Noah! Kom snel!’
‘Huh? W-wat is er, oma?’ vraag ik stotterend.
‘Het is Jumper. Hij is ontsnapt!’ Lees verder…