Hier lees je het korte verhaal waar ik in eerdere blogs al over vertelde. Het verhaal dat ik voor mijn schrijfcursus schreef; geïnspireerd door het feit dat ik nu zelf dit jaar groep 8 lesgeef, niet dat het ook maar iets met mijn eigen groep 8 te maken heeft… Het verhaal waarvan mijn ‘schrijfjuf’ zei dat het wel een leuk ‘Leven van een loser gevoel’ geeft. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Veel leesplezier!
Het drama dat ‘groep acht’ heet of toch niet…
Hoe het allemaal begon
Na zes weken vakantie is het zover. IK ZIT IN GROEP ACHT! Tegen iedereen die dat nog nooit heeft meegemaakt, wil ik zeggen: ‘Doe het niet!’ Niet dat je daar nou heel veel over te vertellen hebt, maar toch…
Ik zal jullie even iets meer over mijzelf vertellen. Mijn naam is Elisabetha Froukje de Warrel. Mijn ouders hebben vroeger blijkbaar bedacht dat ik dat wel leuk zo vinden. Nou niet dus. Gelukkig noemt iedereen mij gewoon ‘Lisa’ en daar kan ik wel mee leven.
Deze week…
Deze week is het einde van mijn gewone leventje begonnen; het drama dat ‘groep acht’ heet. Nu moeten jullie weten dat ik niet zo heel graag naar school ga. Oké, eerlijk? Ik vind er niks aan! Wat wil je? Ik ben pas elf. Er zijn zoveel leukere dingen te doen dan de hele dag op school zitten. Als het aan mij ligt, maakt onze Playstation overuren.
En dan nu groep acht. Mijn meester, ja ja ik heb een meester, best zeldzaam eigenlijk, hij heeft bedacht dat wij als klas wel willen weten wat we allemaal gaan doen dit schooljaar. Ik zit in een hele brave klas en de anderen reageerden gelijk mega enthousiast. Zoals altijd valt het dan niet echt op wanneer ik mij onzichtbaar maak op mijn stoel. Daar ben ik best goed in geworden de laatste jaren. Niemand die op mij let en in mijn hoofd ben ik op spannendere plekken.
De meester vertelt…
Op het bord stond een plaatje van een weg met een start en een finish. Bij de start, daar zitten we nu, kwam het plaatje van een rood autootje. Dat moesten wij voorstellen met z’n allen. Bij de finish stond een foto van de middelbare school bij ons in het dorp. Ik moet toegeven dat dit best creatief was van de meester. De auto kwam langs allemaal ‘dorpjes’, met namen als LVS-toetsen, gesprek met de meester, Cito en advies.
Ik kan je vertellen dat ik met zo’n route toch liever verdwaal. Gelukkig werd het daarna beter met ‘plaatsen’ als groep acht feest, schoolreisje, kamp en musical. Toen ik de meester vroeg of we niet beter via herfstvakantie, kerstvakantie en voorjaarsvakantie konden rijden naar de leuke dorpjes, keek hij me met een rare blik aan. Alsof hij even twijfelde of ik een grapje maakte of niet. Hij koos voor het eerste, een grapje, maar hij zal er al snel achter komen dat ik bloedserieus was.
3 maanden later
Daar ben ik weer. Inmiddels zit ik alweer een paar maanden in groep acht. Onze denkbeeldige auto heeft al een stukje gereden en we zijn het dorpje ‘LVS-toetsen’ voorbij. Dat is zo’n stom terugkerend iets. Twee keer per jaar worden we lastiggevallen met die dingen. De meester en mijn ouders nemen dat heel serieus. Ikzelf heb dat probleem niet zo. Maar nu vond de meester het nodig om met mij en mijn ouders te willen praten.
Het gesprek
De meester is best cool. Niet dat ik dat hardop zou zeggen, maar toch. Tijdens dat gesprek deed hij best oké. Tot hij aan mij vroeg wat ik later wil gaan doen. Iets in mij zei, dat hij niet het antwoord wilde horen, dat als enige in mijn hoofd opkwam, namelijk; professionele gamer worden. Ik zei dus maar niks. Daarom begon hij een verhaal te vertellen over toen hij nog jonger was en zelf in groep acht zat. Hij deed niet goed zijn best op school. Niemand vertelde hem dat dit niet slim was. Daar kwam hij pas op de middelbare school achter, maar toen was het te laat.
Na de mavo, zo heette dat vroeger nog, moest hij eerst nog naar de havo, omdat hij in de derde klas had bedacht, dat hij meester wilde worden, om kinderen te helpen die net als hem zijn. Hij legde uit dat hij best gelijk naar de havo had gekund, omdat hij school niet moeilijk vond. Als hij maar beter zijn best had gedaan.
De meester en mijn ouders keken mij hoopvol aan. Denk er maar even over na, zei de meester. Ik knikte. Dat wilde ik best doen. En wie weet, misschien heeft hij wel een punt.
Het advies
We zijn weer twee maanden verder en zijn bij het engste ‘dorpje’ beland; het advies. Na het gesprek met de meester ben ik gaan nadenken en besefte mij dat professionele gamer niet voor iedereen is weggelegd. Ik heb, wat ze zeggen, een soort back-up plan nodig. Toen ik dit tegen mijn ouders zei, was dit een grote opluchting. Hoe stom het ook klinkt, het verhaal van de meester zorgde ervoor dat ik andere ideeën kreeg; bij de politie, dierenarts of misschien wel een eigen winkel hebben. Dat leek mij opeens ook wel leuk.
Wat blijkt…
Ik dook achter de computer en ging een beetje googlen. Toen kwam ik erachter dat je eigenlijk wel een goede opleiding moet hebben. Nu durf ik best van mijzelf te zeggen dat ik niet dom ben. Ik vind school vooral stom, omdat het zo saai is. Als de meester iets uitlegt, snap ik het al na een paar minuten en dan moet ik nog een hele tijd blijven luisteren. Gaap!
Lang verhaal kort gemaakt; ik ben beter mijn best gaan doen. Ik was wel benieuwd welke cijfers ik dan ging halen. Dit bleek heel goed te gaan en opeens haalde ik negens en tienen. Niet doorvertellen hoor, maar dat was best chill. De meester kreeg door dat ik dingen snel snap en nu mag ik tijdens de uitleg al gelijk beginnen. Ook mag ik een project maken. Heel stiekem begint het leuk te worden op school. Maar als je dit aan iemand doorvertelt, ontken ik alles.
Het adviesgesprek
Vanmiddag hebben mijn ouders en ik het adviesgesprek gehad, zo noemen ze dat. Ik was echt vet zenuwachtig. Nu ik weet wat ik misschien wel wil worden en weet dat ik dan minstens naar de havo moet, is het spannend. De meester liet eerst mijn cijfers zien van de afgelopen jaren. Ik voelde mijn wangen warm worden en durfde niemand aan te kijken. Wat slecht! Ik heb het echt verknald. Toen kwamen de cijfers van de laatste maanden op tafel. Wat een verschil!
Gelukkig zag de meester dit ook en hij zei dat hij ziet hoe hard ik nu werk. Mijn moeder begon te huilen. En toen kwam het dan; het advies. Ik durfde eigenlijk niet te luisteren en deed mijn ogen dicht. Nou Lisa, het wordt havo, zei de meester. Een grijnst verscheen op mijn gezicht en die zit er nu nog steeds.
Afscheid van groep acht
We zijn alweer aan het einde van groep acht gekomen. Vorige week zijn we het laatste ‘dorpje’ gepasseerd, namelijk de musical. Wat was het gaaf om met de hele klas op het podium te staan. Ik geloof dat ik nog iets anders heb gevonden, wat ik later wel wil doen: acteren. Mocht het helemaal niks worden op het vwo, ja ja, je leest het goed, dan kan ik altijd naar de toneelschool gaan. Ja, dat vwo was nog eigenlijk best stoer. Ik had natuurlijk van de meester een havo-advies gekregen en dat was echt al gaaf. Maar toen kwam de Cito en die ging super. Bleek ik daar gewoon een vwo-score op gehaald te hebben.
Toen ging de meester nog een keertje nadenken. Hij zei dat hij het zo fijn vond dat ik zo keihard ben gaan werken. Daarom dus nu vwo. Niet verder vertellen hoor, maar ik ben best trots op mijzelf! Wie had dat ooit gedacht. Het ‘drama’ dat groep acht heet, bleek toch niet zo’n drama te zijn.
Je kunt op de website nog meer korte verhalen vinden.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto’s: van Pixabay
