Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. In deze nieuwe brief reageert Ellen op mijn nieuwtje van vorige week, met de mooie uitspraak: you did it!
Brief 172 – 26 september 2023
Hey Sandy,
Alsof we geen lange break hebben gehad, althans zo voelt het. Er is meteen weer een hoop gebeurd waar we elkaar van op de hoogte willen stellen.
Vervelende start
Ik kan me goed voorstellen dat het even flink balen was. Je had je die eerste week waarschijnlijk heel anders voorgesteld. Je moet meteen kunnen schakelen, dat hoort echt bij het onderwijs. Het is hollen of stilstaan, een andere optie is er meestal niet. Wel heel fijn dat er nu een structurele oplossing is gevonden. Natuurlijk wil je je collega helpen, maar je moet ook aan jezelf denken. Dat weten we allebei inmiddels heel goed.
Wat een mijlpaal
Je hebt het geflikt. Je eerste manuscript is verzonden. Hoe spannend en cool is dat? Echt, ik ben trots op je. Je hebt het toch maar weten vol te houden en je hebt niet opgegeven. Het wil uiteraard nog niet zeggen dat het boek er volgende week of maand zal zijn, maar de eerste grote stap is gezet. En hoe!
Groots inzetten
Wat gaaf dat je al genoeg ideeën hebt om er een verhalenreeks van te maken. Je legt de lat helemaal niet hoog, haha. Het zou wel echt te gek zijn wanneer je een contract zou kunnen tekenen voor meerdere boeken. Lastig hè om jezelf niet helemaal gek te maken met dromen en plannen? Ik weet precies hoe je je voelt.
Synopsis en begeleidende mail
Hoewel het grootste karwei (een manuscript schrijven) erop zat, kwam er nog best een moeilijk onderdeel. Want hoe schrijf je een goede synopsis en begeleidende mail? Dat is een kunst op zich. Jij bent super enthousiast en overtuigd van je verhaal, maar nu moet je die ander net zo enthousiast zien te krijgen. Dat valt niet mee.
Plankenkoorts
Ik kan me zo goed in jou verplaatsen toen je de mail wilde verzenden, maar toch niet durfde. De twijfels en angst die dan door je heen gaan. Kan ik dit wel? Wat als ze het waardeloos vinden? Als niemand mijn verhalen wil lezen? Of helemaal niets hoor? De gekste dingen gaan door je hoofd. Het is natuurlijk te begrijpen. Iets onbekends is en blijft nu eenmaal spannend. Jezelf blootgeven en wachten op een reactie is nogal wat.
You did it!
Uiteindelijk heb je het gedaan! En dan ieder uur kijken in je mailbox of er al een reactie is, haha. Terwijl je heel goed weet dat het zo snel niet gaat. Bij is het natuurlijk anders. Jij had al een ‘GO’ van de uitgever om je manuscript rechtstreeks te mailen. Toch heel anders dan wanneer je manuscript op de ‘slushpile’ terechtkomt.
Fingers crossed
En nu… wachten maar. Ik duim en leef heel erg met je mee. Ik hoop dat je me heel snel heel goed nieuws te melden hebt. Gelukkig heb je in de tussentijd genoeg afleiding om het wachten een beetje aangenamer te maken.
Nieuw hebbedingetje
Ik zag het al op Instagram en Facebook voorbijkomen, je nieuwste aanwinst. Hoe kom je d’r toch steeds op? Echt heel erg gaaf. Ik weet zeker dat jouw jongens jaloers op je zijn! 😉 De uitwerking lukt je al heel goed, moet ik zeggen. De eerste resultaten zijn echt leuk! Ik zie ook een heleboel mogelijkheden (ook iets met je eigen boek, trouwens!).
Cursustijd
Soms denk ik wel eens: wat maak ik het mezelf toch moeilijk. Al die cursussen. Het is super waardevol om nieuwe dingen te leren, maar ik kan niet alles. Het is best pittig cursusmateriaal, waar je echt doorheen moet worstelen. Heel technisch met het menselijk lichaam. Hopelijk wordt het straks wel wat makkelijker. Ik houd je uiteraard op de hoogte.
Een voor een
Vaak wil ik te veel dingen tegelijkertijd doen en dat is niet zo handig, merk ik. Werken aan twee verhalen, een cursus, een podcast, mijn manuscript dat inmiddels alweer maanden op de digitale plank ligt te verstoffen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Misschien is het slim om toch wat meer focus aan te brengen (iets waar we het al vaker over gehad hebben in onze brieven, hihi).
Verschil
Naast dat we heel veel overeenkomsten hebben, is er toch een groot verschil. Ik ben inderdaad een podiumbeest, hou ervan om in de belangstelling te staan. Jij hebt dat niet. Mocht je boek uitgegeven worden en het wordt een groot succes, zul je er toch aan moeten geloven, haha. Jezelf presenteren, je boek promoten, handtekeningen zetten en noem al die dingen maar op. Zo ver is het nog niet, dat weet ik, maar je weet nooit. Voor hetzelfde geld komt daar snel verandering in. Ik hoop het oprecht. Hoe gaaf zou dat zijn?
Alice in Wonderland
Het is best een project. Gelukkig heb ik nog even de tijd. Het idee is klaar, de eerste 2.000 woorden ook. Nu doorpakken. Momenteel blijf ik even steken. Het is een kwestie van doen. Klinkt zo simpel, maar is toch soms zo moeilijk. Ik ga er weer voor!
Zo, dat was het voor vandaag. Ik ben benieuwd of er in de afgelopen weken nog interessante ontwikkelingen zijn geweest, dus ik kijk reikhalzend uit naar jouw brief volgende week.
Een heel fijne week en tot snel.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De start van de briefwisseling vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto van Ellen Kusters
