Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertelt Ellen onder andere over dat je soms gewoon een beetje pech hebt in het leven.
Brief 96 – 29 juni 2021
Hey Sandy,
Wat fijn om te lezen dat je wederom van mijn brief hebt genoten. Ik weet zeker dat we dit nog lang zullen doen, omdat we zoveel overeenkomsten hebben maar ook verschillen. Dat maakt het zo waardevol. We kunnen van elkaar nog een heleboel leren.
DIE VERVELENDE CORONA
O, ik baal echt verschrikkelijk voor jou dat je gediagnosticeerd bent met long covid. Ik heb het in mijn omgeving ook bij iemand gezien en het is echt geen pretje. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je best geschrokken bent toen je dit hoorde. Het betekent namelijk dat je nog een lange weg naar herstel te gaan hebt.
Dit is natuurlijk niet wat je wilt. Ik heb je in de afgelopen jaren leren kennen als een echte doorzetter, dus ik ben ervan overtuigd dat je dit ook gaat overwinnen. Jammer genoeg zal dat misschien wel ten koste gaan van alle andere passies die je hebt. Je kunt nu niet teveel ballen omhoog houden, aangezien je je energie nodig hebt voor je herstel. Ik wens dan ook dat het veel vlotter gaat dan je nu misschien denkt.
SCHRIJFWEDSTRIJD
Nu je je energie een beetje moet sparen en je activiteiten wat beter moet verspreiden, ben ik toch heel blij om te lezen dat je al zover gevorderd bent met je verhaal voor de schrijfwedstrijd van Lianne. De wedstrijd waar we allebei aan meedoen en waarvan we hopen dat we een plekje in de e-bundel bemachtigen. Hoe gaaf zou dat zijn, nietwaar? ?
Ik ben uiteraard erg benieuwd naar jouw verhaal en wil het met liefde lezen. De deadline begint inmiddels aardig dichtbij te komen, dus ik ben van plan het dit weekend te gaan insturen. Dan is het een kwestie van fingers crossed en afwachten…
AHA ERLEBNISSEN
Ja, soms heb ik opeens van die inzichten. In mijn vorige brief schreef ik dat ik waarschijnlijk toch teveel verschillende verhalen geschreven heb, waardoor de focus wellicht een beetje ontbreekt. Ik had me voorgenomen om aan geen enkele wedstrijd meer mee te doen. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan, want ik zag die leuke wedstrijd voorbij komen, die je me ‘toevallig’ ook doorstuurde.
Het is net alsof een onzichtbare kracht in me mij toch een bepaalde kant opstuurt. Ik heb nu eenmaal het goede voornemen om dit jaar aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. Daardoor wil ik het eigenlijk ook niet opgeven. En dus blijft mijn aandacht uitgaan naar leuke wedstrijden en doe ik iedere keer een poging. Zelfs nu ik nog bezig ben om een novelle van max. 25.000 woorden af te ronden, schrijf ik aan andere verhalen. Dat is toch eigenlijk echt teveel van het goede. Tja, daar is dat eigenwijze van me weer ?
MIJN MANUSCRIPT
Hoe graag ik ook met mijn manuscript aan de gang wil, toch trekken die wedstrijden harder aan me en parkeer ik mijn manuscript voorlopig weer. Het heeft denk ik ook te maken met het feit dat ik op het eind van mijn manuscript een beetje vastloop en dit moment dus voor me uitschuif. Ik wil er nog niet doorheen. Het is een mentale hindernis die ik mag nemen. Alles op z’n tijd, dus dat einde kan nu nog wel even wachten, haha.
Ik ben er tenslotte al ruim vijf jaar mee bezig. Wat is dan een half jaar? Natuurlijk besef ik dat het eigenlijk allemaal smoesjes zijn om niet door te werken en veilig te blijven hangen. Uiteindelijk komt het goed, daarvan ben ik overtuigd.
EEN ZONNIGE TOEKOMST
Je schreef in je vorige brief dat je man overal doorheen fietst met corona en vaccinatie. Ook had je het over de wet van aantrekking. Ik weet zeker dat dit niet iets is wat je zelf hebt aangetrokken. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal. Je kunt niet overal invloed op hebben. Waar je wel invloed op hebt, is de keuze hoe hiermee om te gaan. Gelukkig ben je positief ingesteld en weet ik zeker dat jij je weg hierin wel zult vinden. Dat het niet altijd gemakkelijk is, dat is zo. Accepteren en doorgaan, zou ik je willen zeggen.
Zoals je zelf schrijft, je kunt soms ook gewoon pech hebben. Wel fijn om te lezen dat de rest van je gezin helemaal is opgeknapt en dat het met hen goed gaat. Dat geeft de burger moed, toch?
Hopelijk doet de zomervakantie je zo meteen ook goed, zodat je na die zes weken weer volledig uitgerust en opgeladen bent.
LEKKER BALEN KAN OOK FIJN ZIJN
Weet je wat het ook een beetje is? Tegenwoordig moet alles maar goed gaan en mag er vooral geen tegenslag zijn. Als er dan iets gebeurt wat niet zo fijn is, is het moeilijk dit te accepteren. Terwijl ik denk dat het juist wel belangrijk is om eens even lekker te balen. Dat betekent overigens niet dat je er te lang in moet blijven hangen, want daar schiet niemand iets mee op.
Ik heb ook geaccepteerd dat ik dit jaar veel teleurstellingen te verwerken heb gekregen (en waarschijnlijk nog zal krijgen). Het is zoals het is. Dit leert me ook weer een heleboel en ik weet zeker dat het uiteindelijk ergens goed voor is. In ieder geval heeft het me wel geleerd dat ik het volgend jaar anders te werk zal gaan. Die les neem ik toch maar mooi mee.
Ik wens je een fijne week en hoop dat je veel baat zult hebben van de fysiotherapie.
Tot de volgende week.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto Ellen Kusters
