Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. In deze nieuwe brief vertel ik over de dromen die ik altijd blijf houden en ooit hoop waar te maken.
Brief 157 – 4 april 2023
Hoi Ellen,
Zo zat er opeens twee weken tijd tussen onze brieven. Vorige week was jij lekker op vakantie, dus dat was een leuke reden. De week ervoor was ik ziek, dus dat was wat minder fijn. Maar goed, we zijn er weer!
Uitslag schrijfwedstrijd
We hebben het al op onze social media gemeld, maar ik zal het in deze brief ook nog even een keer langs laten komen. Uitgebreid hebben we geschreven over die leuke schrijfwedstrijd waar we aan mee hebben gedaan en tijdens het lezen van de vorige brief waren we nog druk bezig met duimendraaien en nagelbijten, haha. Helaas is ons verhaal niet uitgekozen voor de verhalenbundel.
Teleurgesteld en ook weer niet
Natuurlijk wil je graag winnen als je ergens aan meedoet. Jammer genoeg hadden we dit keer geen mazzel. Heel even was ik wel een beetje teleurgesteld. Dat duurde echter maar heel even, omdat ik gewoon supertrots ben op ons verhaal en dat het ons gelukt is om dat samen te schrijven. Je zou kunnen denken dat de andere verhalen echt beter zijn, maar we weten allebei dat het rondom dit soort dingen toch ook te maken kan hebben met smaak. En smaken verschillen, zullen we maar zeggen. Ik houd mij vooral vast aan die laatste reden.
Daarnaast duurde het misschien ook korter bij mij, omdat ik best ziek was dat weekend en ik wel even andere dingen aan mijn hoofd had 😊. Het stomme Corona-virus had mij weer te pakken en Corona en ik gaan gewoon niet zo goed samen, bleek nogmaals. Gelukkig ben ik inmiddels weer opgeknapt. Alleen merk ik het nog in mijn energielevel. Waar ik al een beetje bang voor was door de minimale vorm van Long-Covid waar ik nog steeds een heel klein beetje last van heb van de vorige besmetting, zoals ik al vaker heb geschreven. Maar ik weet nu dat én hoe ik naar mijn lichaam moet luisteren, dus het komt wel weer goed.
Andere plannen met het verhaal
Wij hebben het wel eens kort gehad over andere plannen met ons verhaal, voor het geval we niet zouden winnen. Verder dan wat vage opmerkingen daarover waren we nog niet gekomen. Daar moeten we nu maar eens op terug gaan komen, hihi. In deze brief kan ik daar nog niet veel over zeggen, maar wie weet hebben we in de brief van volgende week of die keer daarna, al meer nieuws. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.
Living the dream
Onze droom is om uitgegeven te worden bij een grote uitgeverij en onze boeken overal in de winkels te zien liggen. Ja, toch? Nou, in elk geval is dat zeker mijn droom. Een droom die inmiddels voor de derde keer is uitgekomen voor mijn lieve vriendin Bernice Berkleef. Vorige week had ik de eer om bij de boekpresentatie van haar derde thriller “Vinex” te mogen zijn. Echt een heerlijk boek dat ik in praktisch één dag heb uitgelezen. Een aanrader voor iedereen die van lezen houdt!
Het is heel bijzonder om het hele proces van idee tot boek van zo dichtbij mee te maken, elke keer weer. Voor mij als amateurschrijver fijn om te ontdekken dat het ook bij haar echt een proces is. Echte schrijvers zijn ook net mensen, haha. En soms lijkt het zo makkelijk als je weer zo’n prachtig boek in de boekhandel ziet liggen, maar schrijven is echt werken en er gaat een hoop aan vooraf voordat het boek die boekhandel bereikt.
Blijven dromen
De boekpresentatie heeft mij een grote boost aan inspiratie gegeven. Niet wat betreft de inhoud van mijn eigen manuscript, maar wel het aanwakkeren van die grote wens om zelf ook met mijn verhaal in de boekhandel te komen. Alles in mij schreeuwt: Dat wil ik ook! En dan heb ik het niet over zo’n boekpresentatie, want ik houd er echt niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar wel de rest… Hoe gaaf is het als de mensen, en in mijn geval kinderen in het bijzonder, mijn boeken kopen en overal vertellen hoe leuk het is en misschien zelfs wel mijn handtekening erin willen hebben. Dat ze vragen wanneer er een vervolg komt en dat soort dingen.
Mijn laatste puntjes op de i
Gelukkig ben ik inmiddels echt wel heel ver. Ik ben zelf mijn laatste puntjes op de spreekwoordelijke i aan het zetten. Daarna ben ik “klaar”. Of in ieder geval zo klaar, dat andere mensen er op mogen gaan schieten. Samen met die laatste opmerkingen en aanpassingen is hij dan echt klaar om op te gaan sturen naar uitgevers.
In mijn zoektocht naar potentiële uitgeverijen ontdekte ik dat degene die ik al eerder op het oog had, omdat ik denk dat mijn verhaal daar echt heel goed bij past, weer manuscripten aanneemt. Ze hadden een manuscriptenstop, maar nu dus niet meer. Hoe mooi is dat?
Wordt vervolgd
Ook dit wordt weer vervolgd. Uiteraard zal ik het in een volgende brief weer delen zodra ik een stapje verder ben in mijn proces. Zo blijven we elkaar lekker op de hoogte houden van alles. Leuk! Ik ben benieuwd waar jij nu mee bezig bent.
Liefs, Sandy
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De start van de briefwisseling vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: bewerkte foto van Pixabay
