Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. In deze nieuwe brief schrijf ik over mijn wederhelft, als antwoord op Ellens vorige brief.
Brief 195 – 14 mei 2024
Hoi Ellen,
Zo… onze vakantie zit er weer op. Het is inmiddels alweer even een paar weken geleden, dat we onze laatste brieven hebben geschreven. Waarschijnlijk hebben we elkaar weer van alles te vertellen. Vandaag is het mijn beurt.
Onze wederhelft
Jij sneed in jouw vorige brief een onderwerp aan waar we het eigenlijk helemaal niet zoveel over hebben – onze wederhelft. Eigenlijk schrijf of vertel ik weinig over mijn man online en dat is vooral een bewuste keuze. Hij heeft er zelf voor gekozen om niks te doen met social media en daarom houd ik hem ook van die van mij af. Dat soort dingen hoeven van hem helemaal niet. Net als mijn jongens… Ik vertel af en toe wel wat over ze, maar ook minimaal en ook zonder foto’s. Mochten ze het later zelf wel willen, is dat hun keuze, maar ze zullen via mij weinig in de online wereld gezet worden. Een paar jaar geleden deed ik dat nog wel af en toe – een heel soms deel ik een schattige herinnering op Facebook – maar daar blijft het bij.
Mijn wederhelft
Toch vond ik jouw vraag wel een hele leuke en daar ga ik dan ook graag op in. Dat vindt hij vast niet erg 😉… Je vroeg naar zijn aandeel in mijn schrijfavonturen. Als eerste is hij net zo’n boekenwurm als dat ik ben, of misschien zelfs wel nog meer als ik heel eerlijk ben. Vanaf het eerste moment dat ik vertelde aan hem, dat ik bezig was met het schrijven van een verhaal, steunde hij mij. Wat ik heel fijn vind, is dat hij mij ook niet pusht ofzo. Je hoort nog weleens dat mensen die een manuscript aan het schrijven zijn, regelmatig gevraagd worden naar hun schrijfproces. Dat herken ik ook wel en dat zal voor jou ook niet onbekend zijn. Maar jij weet, net zo goed als ik, dat er héél véél tijd in gaat zitten.
En begrijp mij niet verkeerd, want ik vind het alleen maar lief dat ze interesse tonen en ik vertel er ook graag over. Maar ik vind het dus heel fijn dat Martin mij lekker laat gaan en niet steeds vraagt of het al af is. Hij weet dat ik het vanzelf vertel als er nieuwe ontwikkelingen zijn.
Meelezen
Martin heeft één van de eerste versies van mijn huidige manuscript gelezen – en dan heb ik het echt over een paar jaar geleden. Ik denk dat hij er nog van zal staan te kijken als hij straks de definitieve versie leest. Hij vond het verhaal toen al goed in elkaar zitten. Verder had hij goede opbouwende kritiekpunten, wat ik alleen maar fijn vond en die inmiddels allang verwerkt zijn. Ik heb nog weleens gevraagd of hij een latere versie wilde lezen, maar hij zei dat hij het wel zal lezen als het af is. En dat is prima…
Jij schreef dat jouw man ook meeleest voor taal- en spellingfouten. Dat hoef ik aan mijn man niet te vragen. Hij geeft zelf altijd aan dat hij niet zo goed is in taal. Nu valt dat echt wel mee en zal hij echt genoeg foutjes eruit kunnen halen, maar dat hoeft van mij niet. Hij leest vooral mee – als hij eens meeleest – voor het verhaal zelf. Gelukkig heb ik mijn vriendin Bernice die graag meeleest en heel goed is in het opsporen van dat soort fouten.
O ja, en Martin is zeker niet van de feelgoodverhalen, dus daar val ik hem niet mee lastig, haha!
Alweer een nieuw “Verhaal van de maand”
Over die feelgoodverhalen gesproken… Tijdens het schrijven van jouw vorige brief zaten we nog middenin het verhaal over Jasmijn. Ik hoop dat je ervan hebt genoten. De reacties van mijn lezers waren positief, dus dat was echt heel fijn. Dat geeft toch een boost voor het schrijven van een nieuw verhaal. Dat nieuwe verhaal is inmiddels alweer in volle gang. De nieuwe hoofdpersoon Emily zit met een groot probleem en ik ga in het nieuwe deel vertellen wat dit is. Lees dus zeker weer mee morgen!
Ik heb, zoals je weet, voor een nieuwe opzet gekozen. Nu is het 1 deel per week in plaats van elke dag een nieuw deel. Ik moet zeggen dat dit heel goed bevalt. Ik hoef nu niet elke dag bezig te zijn met schrijven en posten. Want alhoewel ik het echt superleuk vind om te doen, gaf dat wel wat stress en dat kan niet de bedoeling zijn.
En nu is het één keer in de week en dat is prima. In de praktijk schrijf ik het deel nog steeds vaak in één dag, of soms verdeeld over twee dagen, maar ik ben er in mijn hoofd regelmatig al eerder mee bezig. De reacties van lezers geven soms ideeën waar ik in mijn hoofd mee aan de slag ga en die ik dan in mijn telefoon noteer.
Een maand is kort
Wat ik in de praktijk wel merk, is dat een maand – en dus 4 delen – wel kort is om een heel verhaal te vertellen. Daarom heb ik de delen om te beginnen al veel langer gemaakt. Ook worden ze naar mate de maand vordert ook wat langer. Op deze manier kan ik meer vertellen en het verhaal beter tot zijn recht laten komen. Hopelijk kan ik dan voor iedereen het verhaal goed afronden. Eens kijken hoe dat de komende verhalen gaat lopen.
Happy Juice
Tot slot nog even over mijn Happy Juice avontuur. Het is lastig om al wat te kunnen zeggen. Ik ben nu zo’n anderhalve maand bezig. Over het algemeen kan het een paar maanden duren voordat je echt duidelijk effecten gaat ervaren. Ik heb wel het idee dat mijn darmen wat rustiger zijn geworden. Dit is altijd mijn zwakke plek geweest. Als kind/tiener had ik last van het prikkelbare darm syndroom, zoals ze dat noemen, wat gelukkig nu wel veel beter gaat. Toch slaan dingen – voeding, stress e.d. – vaak op mijn darmen.
Ook heb ik het idee dat mijn hoofd wat helderder is, een beetje lastig uit te leggen. Sinds mijn long-covid is mijn hoofd soms wat “mistiger”, in het begin noemde ik dat mijn corona-brein. Het is allang niet meer zo erg als net na mijn eerste coronabesmetting, maar het is nooit helemaal weggegaan. En sinds ik Happy Juice drink, lijkt dat dus wat beter te gaan.
Ik ben dan ook heel benieuwd wat de Happy Juice mij nog meer gaat brengen. Die extra energie, waar ik vooral op hoop, merk ik nog niet echt. Hopelijk komt dat nog…
Actie ondernemen
Ik herkende mij trouwens helemaal in dat stukje dat jij in je vorige brief schreef over actie ondernemen. Ik kan mij inderdaad best in nieuwe dingen storten, maar dat doe ik niet zonder mij eerst te verdiepen. Ik wil wel weten waar ik aan begin, maar ik ga daarna niet de uitdaging uit de weg. Zo probeer ik wat meer te leven onder het motto: baat het niet (wat ik dus heb uitgezocht), schaadt het niet… Ik denk steeds meer: Wat nou als het wél lukt?
Hierbij probeer ik steeds beter naar mijn onderbuikgevoel te luisteren, helemaal volgens mijn Human Design.
En zo ben ik weer aan het einde gekomen van mijn – veel te lange 😉 – brief…
Tot snel weer!
Liefs, Sandy
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De start van de briefwisseling vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook en Instagram?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto van Pixabay
