Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertel ik over mijn wereld die opeens even stil stond.
Brief 42 – 14 april 2020
Hoi Ellen,
Daar ben ik weer met een nieuwe brief. Een weekje later dan de bedoeling, maar ik ben er weer. Hoe het komt dat ik iets later ben dan gepland, lees je in mijn nieuwe brief.
Een onzekere tijd
De afgelopen brieven hebben we allebei geschreven over deze tijd waarin we nu leven en welke invloed dat heeft op ons schrijfritme. Alles is opeens anders en daar hebben we echt aan moeten wennen. En als ik eerlijk ben, moet ik er nog steeds aan wennen. Ook vertelden we over wat er in deze periode voor ons het meest belangrijkste is; de gezondheid van onze dierbaren.
En dan staat de wereld opeens even stil…
Dat brengt mij bij de reden van mijn verlate brief. Op 31 maart stond mijn wereld opeens even stil. Datgene waar de hele wereld al maanden mee bezig is, het Coronavirus, komt opeens wel heel dichtbij. Die dag ga ik met mijn moeder naar het ziekenhuis, omdat de dokter het niet vertrouwt. Op 1 april, en nee dat is echt geen grap, komt het bevestigende nieuws dat ze het Coronavirus heeft. En dan staat mijn wereld dus opeens even stil…
Geen ruimte voor andere dingen
In mijn vorige brief schreef ik al dat ik het best een opgave vind om thuiswerken en thuisonderwijs te combineren. Thuiswerken houdt bij mij in dat ik lesgeef vanuit mijn keuken en vandaar probeer mijn leerlingen zoveel mogelijk te helpen. Mijn hoofd (lees: emmertje) zat dus al aardig vol en daar kwam, nu bijna 2 weken geleden, dat schokkende nieuws bij. Het feit dat mijn moeder getroffen was door het virus zorgde ervoor dat er even geen ruimte was voor andere dingen. Gelukkig had, en heeft nog steeds, mijn hele omgeving daar begrip voor.
Nu bijna twee weken later
Gelukkig kan ik zeggen dat het inmiddels alweer beter gaat met mijn moeder. Ze is er nog lang niet en ze zal de komende tijd nodig hebben om meer energie te krijgen en verder te herstellen. Maar het gaat gelukkig de goede kant op.
En dat ze nu niet meer zo ziek is, als twee weken geleden, zorgt ervoor dat er langzaam aan ook weer meer ruimte in mijn hoofd komt. Zo kan ik nu weer deze brief schrijven en betrapte ik mijzelf erop dat ik gisteren opeens aan mijn manuscript zat te denken. Dat laatste is iets waar ik echt helemaal niet mee bezig ben geweest. Ik vind het een goed teken.
Ga ik weer verder werken aan mijn manuscript?
Ik durf te zeggen dat het antwoord “ja” is. Waar ik de afgelopen week vooral ontspanning zocht in één van mijn andere hobby’s waar ik niet zo bij na hoef te denken, denk ik langzaam weer aan schrijven. Mijn andere hobby waar ik mijn hoofd goed bij moet gebruiken. Schrijven is namelijk, zoals jij ook goed weet, niet iets wat je even doet. Ik krijg nu zelfs zin om weer verder te gaan werken aan mijn manuscript.
Hoe ga ik ervoor zorgen dat ik de komende weken meer zal schrijven?
Ik stel mijzelf deze vraag, omdat ik echt graag wil dat dit lukt. De oplossing waar ik nu aan denk is mijn Purpuz Planner. Ik was dit jaar heel goed bezig met het gebruiken van deze fijne planner, totdat we met z’n alles thuis kwamen te zitten. Alles werd anders en dus ook het gebruik van mijn planner. Zoals ik al eerder een keer vertelde, vul ik deze planner altijd op mijn vrije maandag in. Maar doordat ik dan nu druk bezig ben met thuisonderwijs geven, zit dit vaste ritme er even niet in.
Ik denk dat ik mijzelf vanaf deze week een nieuwe ritme aan moet leren. Eén van de eerste dingen die ik ga doen op maandag is het invullen van de planner. En daarbij ga ik mij focussen op het inplannen van “schrijven”. Ik hoop dat het gaat helpen. Ik houd je op de hoogte.
En hoe gaat het nu met jouw schrijven?
Jij vertelde in jouw brief dat je meer tot schrijven bent gekomen, sinds je hebt losgelaten dat je daar weinig tot geen tijd voor had. Bijzonder hoe dat soort dingen gaan. Alsof het feit dat we iets heel graag willen en er krapachtig alles voor willen doen, ons dus eigenlijk belet om het voor elkaar te krijgen. Dat mensen door iets los te laten, pas eigenlijk tegen dingen aanlopen; een relatie, werk en dat soort dingen. Of in jouw geval; je verhaal voor de schrijfwedstrijd. Hoe mooi zou het zijn als het je lukt om je verhaal af te krijgen en op te kunnen sturen? Of misschien zelfs een kans zou maken op de winst? Ik gun het je van harte!
Tot zover dan weer mijn brief aan jou. Nog steeds even anders dan anders, maar voor je het weet hebben we het weer alleen maar over schrijven ? …
Liefs, Sandy
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: eigen foto
Delen is lief!
