Boekrecensie – De Monstersnackbar – David O’Connell

Deze boekrecensie gaat over niet over één boek, maar over een boekenserie genaamd ‘De Monstersnackbar’. Deze serie is geschikt voor kinderen van 8-10 jaar en ik heb hem ontdekt via mijn zoon. Hij mocht vorig jaar een boek uitkiezen tijdens de Kinderboekenweek en koos toen voor het eerste deel. De volgende delen konden daarna niet meer ontbreken.

Samenvatting serie

Joep, een achtjarige jongen, ontdekt bij toeval Fuzzby’s snackbar, die verstopt zit achter een deur. Die deur blijkt de toegangspoort te zijn tussen twee werelden. Het is een bijzondere snackbar, gerund door een groot, groen monster, Fuzzby. Allerlei andere monsters komen daar als klanten en genieten er van de meest bijzondere gerechten, maar bovenal van friet. Joep gaat daar werken als een hulpje. Een menswezen in een monstersnackbar is hét ingrediënt voor een leuke boekenserie.

Deel 1 – De Monstersnackbar Hap, slik, wegwezen!

Fuzzby’s is een heel bijzondere plek: ze serveren er de beste frietjes ter wereld en alle klanten zijn monsters. Wanneer de achtjarige Joep, ‘een menswezen’, een baantje krijgt in dit bijzondere restaurant, leert hij al snel wormenspaghetti, zombiecupcakes, exploderende milkshakes en blubbertaartjes met snotslijm te bereiden, maar ook niet teveel naar zijn klanten te staren (zelfs niet naar degenen waar je doorheen kunt kijken…).

In dit eerst deel leer je Joep kennen, maar niet alleen hem. Er gaat een hele monsterwereld voor je open. Bij monsters denken kinderen al snel aan enge wezens, maar de monsters in dit boek zijn over het algemeen juist heel vriendelijk. Zij vinden vooral Joep vreemd. Een bijzondere vriendschap ontstaat. Het boek is verdeeld over 4 hoofdstukken en elke hoofdstuk is een soort eigen verhaaltje. In het laatste hoofdstuk doet Fuzzby mee met ‘Monsterchef’, een wedstrijd om de allerbeste monsterkok te vinden. Joep gaat dan voor het eerst mee de echte monsterwereld in en leert dat er buiten de Monstersnackbar ook gemene monsters leven.

Deel 2 – De Monstersnackbar en de Pizza der Duisternis

‘Menswezen’ Joep krijgt het omdraaien van platgereden-kikkerburgers steeds beter onder de knie. Hij heeft zelfs een aantal monsterlijke vriendschappen gesloten. Maar als Fuzzby wordt gevraagd de maaltijden te bezorgen voor het grote feest van de nachtburgemeester, in de mysterieuze Doemtoren, breekt er paniek uit in Fuzzby’s keuken. Volgens de geruchten worden monsterchefs – voorgoed! – in de kerker gegooid als de nachtburgemeester het eten smerig vindt! Joep en Fuzzby maken slakkensjaslieks, kikkergelei, spikkelpuistbestaartjes, mol-au-vents en nog veel meer lekkers klaar om indruk te maken op de nachtburgemeester. En als dat niet genoeg is, is er altijd nog de Pizza der Duisternis…

In dit tweede deel werkt Joep nog steeds in de snackbar. Ook nu zijn er weer 4 hoofdstukken die weer als een soort losse verhaaltjes te lezen zijn. In het eerste hoofdstuk is het erg druk en ze kunnen wel wat extra hulp gebruiken. Ze besluiten een brobot te maken, een robot van brood. Door een bijzonder ingrediënt komt de brobot tot leven, maar of het zo’n goede hulp is, moet je zelf maar gaan lezen. In het laatste hoofdstuk gaan ze naar het feest van de nachtburgemeester. Joep gaat weer mee de echte monsterwereld in. Het wordt een spannend avontuur, omdat de nachtburgemeester een gewelddadige reputatie heeft. Joep doet een speciale ontdekking.

Deel 3 – De Monstersnackbar De burgers bijten terug

Stap in en ga mee! We vertrekken naar de Monsterkermis! Maak een ritje in de Giga-Giller, stap in één van de kots-en-botsautootjes en prop je helemaal vol plofcorn! Maar kijk uit, menswezen! Het kan zomaar gebeuren dat de hapjes een hapje van jou willen nemen!

In dit derde deel beleven we weer avonturen met Joep in de snackbar. Net zoals de voorgaande delen is ook dit boek verdeeld in 4 hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk ontmoeten we Fuzzby’s neef Zuffby. De neven gaan samen een wel heel bijzondere wedstrijd houden, die van de superstapelsandwich. Ook lossen Joep en Twijgje het mysterie op van het verdwenen voedsel en in het laatste hoofdstuk gaan ze de echte monsterwereld weer in om te cateren op de Monsterkermis. Daar ontdekt Joep dat de monsters wel heel vreemde ideeën hebben bij een spookhuis en ze kom Fuzzby’s grootste vijand tegen.

De menukaart

Eén van de leukste dingen van de boeken is de menukaart. Elk hoofdstuk begint met een vernieuwde menukaart, waarop de meest vieze dingen op staan die je kunt bedenken (of eigenlijk, níet kunt bedenken). Fuzzby’s is bekend om zijn geweldige friet, maar hij combineert dat met andere dingen. Dan krijg je bijvoorbeeld dit:

Tenenkaas op toast MET FRIET
Rauwkotssalade MET FRIET
Gefrituurde schimmelnagels MET FRIET
Geroosterde gorgelvis met boerbessencrèmesaus EN FRIET
Plakkerige paddentong MET FRIET
Wormenkool met kruipkevers EN FRIET
Rochelquiche MET FRIET
Snotjescake & kikkerdrilpudding MET FRIET
Kruidige klonterige weet-ik-veel MET FRIET
Blobberbrownies MET FRIET

Tijdens het voorlezen was dit wel één van dingen waar we naar uitkeken als we weer bij een nieuw hoofdstuk aankwamen. En voor de schrijver, vermoed ik, moet dit geweldig zijn geweest om te verzinnen.

Herkenning

Door de boeken heen zijn er bepaalde dingen die steeds weer terugkomen. Het zorgt voor een grappig element, voor herkenning. Zo heb je bijvoorbeeld;

• De familie Slurp, ook wel Slurpjes genoemd, een gezinnetje rotsmonsters, dat vaak onderaan de pagina’s terug te vinden is. In een kadertje zijn ze getekend en ze geven vaak hun eigen commentaar op alles wat er gebeurd.
• Barry, een vierogig wezen met tentakels, de kat van de snackbar. Of nou ja kat, hij doet alsof en niemand durft hem tegen te spreken.
• Karel het zombiecakeje. In het eerste deel wordt er per ongeluk zombiepoeder, in plaats van glitterpoeder, over een serie cakejes gegooid. De fout wordt hersteld, maar één cakeje blijft over en die houden ze als huisdier. Karel het zombiecakeje staat in zijn kooitje op de toonbank en regelmatig roept hij: ‘HERSSENSS!’ en zegt weinig anders dan dat.

Zo zijn er nog meer dingen te noemen, maar als je nieuwsgierig bent, moet je de boeken gewoon gaan lezen.

Mijn eigen (voor)leeservaring

De hoofdstukken zijn vrij lang, dus het is niet zo dat je even een hoofdstuk voorleest voor het slapengaan. Maar dat mag de pret niet drukken. De tekst wordt steeds afgewisseld door diverse tekeningen. De combinatie maakt het leuk en voor kinderen duidelijk om te volgen. Ook zorgt het er zo voor dat kinderen deze boeken al vrij snel zelf kunnen lezen. Het enige dat het wat moeilijker kan maken, zijn de bijzondere namen die de schrijvers heeft verzonnen.

Wat ik wel jammer vond, is dat de hoofdstukken in een boek niet samen één groot geheel vormen. Maar misschien dat iemand anders het wel heel leuk vindt, dat er op deze manier verschillende avonturen in één boek zitten. Smaken verschillen gelukkig.

Conclusie

Wij hebben genoten van deze boekenserie. De tekeningen in combinatie met de humor werkt goed. De boeken lezen makkelijk weg en dat is voor veel kinderen erg prettig. Het is een echte aanrader voor kinderen die niet bang zijn voor een beetje ‘smerigheid’ en spanning.

Lees verder op de website voor nog meer boekrecensies.

Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?

Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.

Foto’s: eigen foto’s

Delen is lief!