“Verhaal van de maand” mei 2024
Emily werkt in een groot theater. Helaas werkt ze op het kantoor en niet op het podium zoals ze dat graag zou zien. Wanneer er een bekende musical in “haar” theater wordt opgevoerd, gaat het weer kriebelen. Zal ze ooit zelf op het podium staan?
“Verhaal van de maand”
Hieronder kun je deel 4 lezen. Deel 1, 2 en 3 gemist? Klik dan hier voor deel 1 van het verhaal van Emily of klik dan hier voor deel 2 of klik dan hier voor deel 3.
Emily – deel 4
Ik zit achter mijn computer, maar aan werken kom ik niet toe. In mijn gedachten sta ik weer op dat podium. Mijn kleine meisjesdroom is gisteravond gewoon uitgekomen. Oké, het was een ieniemienie rolletje, maar het was wel in een grote musical en de zaal zat vol met publiek. Je moet toch ergens beginnen… Het was nog wel even spannend of Pedro, de ezel, mee zou werken, maar gelukkig verliep alles soepel. Blijkbaar heb ik er een nieuw dierenvriendje bij. Mijn vriendin Isabella zal trots op mij zijn. Ik weet trouwens niet of Joris ook vindt dat alles soepel is verlopen. Hoe goed Pedro zijn best ook deed, hij heeft wel een souvenir achtergelaten op het podium. When you gotta go, you gotta go… zeggen ze toch altijd? Die geur raken we voorlopig niet kwijt. Ach, het voegt toe aan de hele musicalbelevenis, zullen we maar zeggen: “Mamma Mia!” in een soort 4D ervaring…
Chris stapt mijn kantoor binnen.
‘Schat, je was gewéldig gister! Dat smaakt vast naar meer.’
Ik geef hem een handkus. ‘Zeker weten! Het was superleuk om te doen!’
‘Nou, dan heb ik misschien wel goed nieuws voor je.’ Hij laat een lange stilte vallen.
Dit ken ik van hem. Het liefst wil hij nu dat ik doorvraag en ik ben er heel goed in geworden om hem op dit soort momenten te negeren, maar vandaag wint de nieuwsgierigheid…
‘Vertel het nou maar gewoon.’
‘Ha, nieuwsgierig zeker?’
Ik geef hem een tik tegen zijn schouder. ‘Dat weet je best.’
‘Oké, a little birdy told me… dat… dat meneer Barto naar je op zoek is.’
‘Meneer Barto… de toneelregisseur? Wat moet hij nou van mij?’
‘Tja, er is maar één manier om daar achter te komen.’
Chris heeft gelijk, er is maar één manier om erachter te komen. Ik lock mijn computer en ik loop vervolgens naar de zaal. Er gaat van alles door mijn hoofd, maar ik weet echt niet wat hij van mij wil. Stiekem hoop ik natuurlijk dat het te maken heeft met iets, waardoor ik weer op het podium kom te staan.
Wanneer ik de deuren naar de zaal open, ben ik even bang weer net zo’n chaos aan te treffen als gisteren, maar gelukkig lijkt er vandaag op het eerste oog niks aan de hand te zijn. Ik loop langs de stoelen naar voren. Op het podium zie ik de jonge vrouw, die de rol van Sophie speelt, de vrouwelijke hoofdrol. In de musical staat Sophie op het punt te gaan trouwens met Sky, die wordt gespeeld door Mark. Het was mij nog niet eerder opgevallen, omdat het geen bekende naam is in musicalland, maar die Mark is best leuk om naar te kijken. Ik snap heel goed dat hij voor deze rol is uitgekozen, want hij speelt hem perfect. Althans, dat is mijn bescheiden mening, hihi. Mijn oog wordt naar Mark getrokken, die ook op het podium staat.
‘Ah, Emily, daar ben je,’ klinkt de stem van meneer Barto. Mark kijkt mij kant op na het horen van deze woorden en ik voel mij betrapt, omdat ik nog steeds naar hem loop te staren. Zijn hand schiet omhoog en ik kan niets anders doen dan verlegen lachen. Terwijl ik mijn wangen warm voel worden en direct weet hoe laat het is, bedank ik God, of wie dan ook, dat Chris mij nu niet ziet. Chris heeft een soort zesde zintuig voor dit soort dingen en het is nou niet echt professioneel, dat ik één of andere stomme crush heb, op één van de mannelijke hoofdrolspelers.
‘Emily, meid, je hebt ons gisteren uit de brand geholpen. Ik vroeg mij af of je dat nog een keer wilt doen.’
Ik herpak mijzelf en verplaats mijn aandacht van Mark naar meneer Barto.
‘Gisteravond was nood, maar voordat ik nog een keer “ja” zeg, wil ik eerst weten, waarvoor je mijn hulp nodig hebt.’
Meneer Barto barst in lachen uit. ‘Zo mag ik het horen, als een echte zakenvrouw.’
‘Noem het instinct,’ antwoord ik en ik voeg er in mijzelf aan toe: en zelfbescherming. Met een musical als “Mamma Mia!” kan het namelijk alle kanten op en voordat je het weet loop je ezelpoep van een podium af te schrobben. True story… Voor één van mijn collega’s tenminste…
‘Smart girl! Mark, kom er eens bij.’ Meneer Barto wenkt Mark om dichterbij te komen en ik voel direct een kriebel in mijn buik. Dat hij dichterbij moet komen, vind ik helemáál niet erg. In gedachten schiet ik het gewetensengeltje van mijn schouder, dat zachtjes in mijn oor fluistert: wel professioneel blijven, Emily.
‘Emily, ik heb je gisteren horen meezingen achter de coulisse en ook je dansmoves vielen mij positief op. Jij hebt een talent in je, dat er dolgraag uit wil komen. Klopt dat?’
‘Of het talent is, weet ik niet, maar ik heb er altijd van gedroomd om in een musical te spelen.’
‘Laat mij dan maar beoordelen of het echt talent is. Ik heb Mark gevraagd of hij jou wil testen.’
‘Uh, huh… wat?’ kan ik alleen maar uitkramen. ‘Uittesten?’
‘Wat meneer Barto probeert uit te leggen, is dat hij mij heeft gevraagd wat scènes met je te doen en een liedje met je te zingen.’ Mark kijkt mij aan en ik heb het gevoel dat ik in zijn ogen kan verdrinken. ‘Dus, Emily, wat vind je ervan? Mag Mark je uittesten?’
Ik voel mijn wangen alweer rood worden en in mijn hoofd antwoord ik al: Mark mag mij zoveel uittesten als hij wil, maar gelukkig zeg ik dat niet hardop. Ik vertrouw mijn eigen stem niet, dus ik knik alleen maar.
‘Dat is mooi. Ik zou zeggen… beginnen maar.’
Een uur lang doen Mark en ik allerlei scènes. Meneer Barto heeft kleine stukjes gekozen, die verspreid komen uit de hele musical. Tot mijn verbazing zit daar ook de romantische scène tussen en ik weet niet zo goed hoe ik daar doorheen gekomen ben, maar het is gelukt. Gelukkig voelt het heel natuurlijk om met Mark te spelen, alsof we al vaker samen op een podium hebben gestaan.
‘Fantastisch,’ roept meneer Barto, zodra we klaar zijn met het liedje, dat hij tot het laatst heeft bewaard. ‘Jullie zijn een magisch duo. En jij, Emily, jij bent een echte musicalster!’
Mark geeft mij een high five en mijn hand tintelt nog even na. Ik heb het gevoel dat ik zweef.
‘Emily, wil jij de understudy zijn voor Sophie?’
‘Meen je dat nou? Maar hoe dan? Ik heb toch helemaal geen ervaring.’
‘Nee, ervaring heb je misschien niet, maar wat jij wél hebt, is talent. Ik zei het je net al en ik zit er niet vaak naast. Jij bent een natuurtalent!’
‘In dat geval zeg ik graag “ja”!’
Meneer Barto is net weggelopen en laat mij achter bij Mark.
‘Wat leuk dat je nu meedoet met de musical!’
‘Het is ongelooflijk! Een droom die uitkomt.’
‘Het ziet ernaar uit, dat wij de komende tijd vaak samen zullen werken. Misschien is dit dan niet het beste moment om de vraag te stellen, die al sinds gisteravond op mijn lippen brandt.’
Ik kijk Mark nieuwsgierig aan. ‘Wat wil je mij vragen dan?’
‘Nou, ik vroeg mij af of je het leuk zou vinden om een keer met mij uiteten te gaan.’
Wordt vervolgd…
Tot zover het vierde deel van het “Verhaal van de maand” van Emily. Lees je volgende week weer mee?
Delen is lief!
