Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertelt Ellen over hoe alles opeens anders kan zijn.
Brief 43 – 21 april 2020
Hey Sandy,
Je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen dat je brief ‘te laat’ was. Al hebben we elkaar nog nooit gezien, ik heb door ons briefavontuur het gevoel je wel een beetje te kennen. Je bent iemand die zich graag houdt aan gemaakte afspraken. Al bijna een jaar schrijven we elkaar, bijna wekelijks, brieven over onze schrijfavonturen. Dit doen we allebei met veel enthousiasme en passie. Schrijven verbindt ons en bezig zijn met het vinden van een geschikte uitgever ook.
NU ZIJN ANDERE DINGEN BELANGRIJKER
De afgelopen weken veranderde de inhoud van ons briefverkeer een beetje. Logisch, natuurlijk. We leven nu eenmaal in een onzekere, moeilijke tijd, waarin alles er anders uitziet dan normaal. Het is dan ook bijna onmogelijk om niet over de crisis te schrijven.
Een paar weken geleden kwam het Coronavirus voor jou wel héél dichtbij. In je vorige brief schreef je dat je op 1 april te horen kreeg dat je moeder besmet was met het COVID-19 virus. En ja, dan staat je wereld opeens even stil, omdat je niet weet hoe dit zal verlopen. Een spannende tijd brak aan, een tijd waarin je zo graag fysiek bij je moeder wilde zijn, maar niet kón zijn. Dat is hartverscheurend.
GELUKKIG IS HET GOED AFGELOPEN
Al is je moeder nog niet helemaal hersteld, ze is aan de beterende hand en dat is positief! Wat fijn dat het de goede kant opgaat. En het zal haar nog de nodige tijd gaan kosten om weer fit en energiek te zijn. Het komt goed!
Toen je merkte dat het beter ging met je moeder, ontstond er in je hoofd meer ruimte voor andere dingen en dat is logisch. Als er iets heftigs in je leven gebeurt, gaat de focus helemaal daar naartoe. Dan heb je al je energie en kracht nodig om ervoor te zorgen dat je deze crisis te lijf kunt gaan. Nu de ergste strijd geleverd is, kun je je aandacht weer op iets anders richten.
ZIN OM TE SCHRIJVEN
In je hoofd ontstaat ruimte om weer bezig te zijn met je manuscript. Je hebt zin om het te herlezen en aan te passen. Een heel goed teken!
Zelf heb ik ook gemerkt dat ik afgelopen weken meer bezig ben geweest met het managen van het thuis zijn en digitaal thuisonderwijs van de kinderen. De aandacht werd opgeslokt door het zorgen voor en werd afgeleid van mijn schrijfactiviteiten.
Je hebt een plan gemaakt hoe je je schrijftijd opnieuw kunt indelen. Het is belangrijk om er tijd voor in te roosteren en het niet te laten afhangen van inspiratie. Ik ben van het impulsieve schrijven. Soms heb ik geen idee hoe een verhaal verder moet en dan stel ik het dus liever even uit. Dat heeft natuurlijk geen zin.
GEEN WOORDEN MAAR DADEN
Ik weet dat ik dingen gewoon moet doen. Het maken van een goede planning is 1 ding, maar het uitvoeren ervan is een tweede. Ik kan een geweldige planning in elkaar flansen met een heleboel taken erin, die ik graag gedaan wil hebben in een week.
In de praktijk komt het echter op neer dat ik vaak verzand in andere dingen die ik op dat moment belangrijker vind. Er komt nu eenmaal vaak iets anders op mijn pad wat ik dan vervolgens voorrang geef. Zeker nu ik veel meer rekening moet houden met de kinderen en hun activiteiten. Mijn eigen plannen schieten er dan nogal eens bij in.
Het mooie weer van de afgelopen weken is ook iets waardoor ik me laat afleiden. Ik ben gewoon iemand die zich beter kan concentreren als het buiten koud en guur is. Dan voel ik me lekker comfortabel in mijn eigen cocon. Heerlijk!
MIJN SCHRIJFWEDSTRIJD
Nu de deadline van 27 april akelig dichtbij komt, begint de noodzaak van het afronden van mijn verhaal op te spelen. Opeens lukt het me wel om die laatste scenes uit te werken en te schrijven. Misschien vind ik het ook gewoon lastig om het verhaal af te maken. De laatste schrijfmeters wil ik nog wel eens afraffelen. Dat is natuurlijk jammer.
Maar, GOED NIEUWS! Het verhaal is zo goed als af en ik moet de laatste puntjes op de ‘i’ zetten. Een aantal proeflezers gaan me van commentaar voorzien en ik lees het verhaal zelf ook nog eens kritisch na op fouten en onvolkomenheden.
WINST ZOU TE GEK ZIJN!
Je schrijft al dat het super gaaf zou zijn om de wedstrijd te winnen. Dat vind ik ook. Spannend is het zeker. Weet je wat het is? Al zou ik niet in aanmerking komen voor publicatie en dus winst, dan nog ben ik succesvol. Tenslotte heb ik weer een mooi en spannend verhaal geschreven, waar ik erg tevreden over ben en trots op ben.
Ieder verhaal dat ik schrijf, brengt me een stapje verder. Ik ontwikkel me als schrijfster en leer veel van deze wedstrijden. Door mee te doen, weet ik steeds beter wie ik ben als schrijver en welke stijl het beste bij me past. Dat wist ik al, maar het wordt alleen maar bevestigd hierdoor.
HOE NU VERDER?
Ik begin deze week weer aan een nieuw verhaal voor een andere schrijfwedstrijd. En als ik een beetje tijd over heb, kan ik misschien ook weer werken aan het editen van mijn manuscript over Donovan. Dat heeft de laatste tijd geen aandacht meer gekregen en dat vind ik jammer.
Ik hoop dat het met je moeder steeds beter gaat en dat ze over een tijdje weer helemaal de oude is. Wens haar maar veel beterschap en sterkte toe.
Oh ja,
Ik ben heel benieuwd naar je nieuwste project (al heeft dat niet met schrijven te maken 😉 ).
Misschien wil je me daar wat meer over vertellen?
Voor nu een fijne week en ik ben weer benieuwd naar jouw brief.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto van Ellen Kusters
Delen is lief!
