Deze boekrecensie gaat over De zeven zussen, van Lucinda Riley. Maia’s teruggetrokken leventje in de veilige nabijheid van haar ouderlijk huis, wordt verstoord door het verschrikkelijke nieuws dat haar vader overleden is. Het is echter ook het begin van een nieuwe fase van haar leven. Maar is Maia daar eigenlijk wel klaar voor?
Samenvatting
Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst.
Maia’s verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de roerige jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?
Het ontstaan van de zeven zussen
Lucinda Riley was aan het nadenken over een nieuw verhaal en wilde daar graag een overkoepelend aspect aan toevoegen. Ze schrijft graag verleden-heden boeken, maar wilde nu dus iets meer. Op een avond keek ze omhoog naar de sterrenhemel en zag daar een open sterrenhoop, genaamd ‘de zeven zusters’. Dat was het moment waarop het idee ontstond om zeven boeken te schrijven rondom de vele, wereldwijde legendes die worden verteld rondom ‘de zeven zussen’. Ze besloot dat de zeven kinderen uit haar boeken, vanuit allerlei landen van over de hele wereld, geadopteerd zouden worden door hun mysterieuze vader. En dat de oorsprong van Maia, de eerste zus, lag bij één van de zeven nieuwe wereldwonderen – het Christus de Verlosser-beeld in Brazilië.
Dit was het begin van een zevendelige serie over liefde, verlies en de zoektocht naar wie je werkelijk bent.
De zeven zussen
De sterren zijn genoemd naar de zeven zussen uit de Griekse mythologie. Zeus zou deze aan de hemel hebben geplaatst. Ze moeten de dochters van Atlas en Oceanide Pleione voorstellen. De sterren zijn met het blote oog te zien, op eentje na. Dit sluit in de boekenserie mooi aan bij het feit dat er niet zeven, maar zes zussen zijn. Zelf ben ik wel heel erg benieuwd waar het zevende boek straks over zal gaan. Maar zover ben ik nog lang niet.
Enige puntje van kritiek
Ik was erg nieuwsgierig naar deze boekenserie, omdat ik er op internet heel veel lovende verhalen en recensies over had gelezen. Niet dat iedereen even enthousiast is, maar de meeste mensen die erover spraken wel.
Met z’n ruim 500 bladzijdes is het een boek waar je niet zomaar even aan begint. Zelf vind ik het niet erg als een boek wat dikker is, als hij maar lekker leest.
Ik herkende al vrij snel de kritieken die ik had gezien, namelijk dat Lucinda Riley soms wel heel omslachtig iets kan omschrijven. Als ik dan terugdenk aan één van de belangrijkste schrijflessen die ik heb geleerd in mijn schrijfcarrière, ‘schrijven is schrappen’ of ‘kill your darlings’, dan denk ik dat er best wat geschrapt had kunnen worden. Van mij had het inderdaad korter gekund, maar meestal lees ik daar gewoon overheen. Ik schrap als het ware zelf wat tijdens het lezen. Laat Lucinda het maar niet horen… Dit is dan ook gelijk mijn enige punt van kritiek.
Wat vind ik er verder van?
Verder vind ik het verhaal heerlijk weglezen. Het personage Maia wordt duidelijk neergezet. Je leert haar echt kennen en begrijpt dan ook heel goed de dilemma’s waar ze mee te maken krijgt.
Een gedeelte van het boek speelt zich af in het verleden, in een tijd waar alles heel anders was. Ook nu kan je niet anders dan meeleven met Izabela, die vast zit in een leven waar ze niet gelukkig van lijkt te worden. Hoe dat precies verloopt, ga ik je hier natuurlijk niet vertellen. Dat moet je zelf lezen.
Het boek eindigt met een hoofdstuk over Ally, de zus die de hoofdrol speelt in het volgende boek. Ally doet aan het einde een mysterieuze ontdekking waarvan ze niet goed weet, wat ze ervan moet denken. Het maakt mij als lezer in ieder geval nieuwsgierig naar het volgende verhaal. Tot zover dus: missie geslaagd.
Conclusie
Het boek De zeven zussen is een heerlijk boek om lekker te lezen op een druilerige zondag. Het is fijn als je lekker door kunt lezen, zodat je er goed in komt. Ik denk wel dat je van het genre moet houden, maar gelukkig doe ik dat.
Ik ben zeer benieuwd naar de volgende delen en daarom kon ik ook niet wachten. Momenteel ligt deel 2 op mijn nachtkastje. Wie weet vertel ik je hier later nog wel meer over…
En jij? Heb jij dit boek al gelezen?
Je kunt hier op de site nog meer recensies lezen.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto’s: eigen foto’s
Wat een lekker duidelijke recensie!
Ook ik heb De Zeven Zussen al veel voorbij zien komen – en dan vooral de lovende woorden hierover. Toch leken het mij niet echt boeken voor mij. Veeeeel te zoetsappig 😉
Toevallig vertelde mijn schoonmoeder gisteren dat ze in De Zeven Zussen was begonnen en jawel, ze lazen echt lekker weg. Of ik ze misschien ook wilde lenen? Eh… ja? Ik dacht: kan altijd nog zien of ik ze inderdaad ga lezen. Maar nu ik jouw recensie heb gelezen, geef ik ze misschien toch wel een kans 🙂
Dank je wel voor het compliment! Grappig dat je schoonmoeder ze ook aan het lezen is. Ik ben wel benieuwd of je ze uiteindelijk gaat lezen en wat je ervan vindt… Laat het nog maar eens weten.
Vanavond heb ik dit boek uitgelezen en expres gewacht met het lezen van jouw recensie. Ik vind het een heerlijk boek. Vanaf het begin komen er al zoveel vragen bij je op dat je wel door moet lezen. Bovendien vind ik de diverse tijdsbeelden op verschillende plekken op de wereld fantastisch. En het liefst ga ik nu naar Rio de Janeiro om het reusachtige beeld van dichtbij te zien.?. De volgende delen heb ik al klaar liggen, maar nu eerst maar weer een ander genre.
Die vragen zijn heel herkenbaar. En je weet nu al dat je voor sommige antwoorden echt eerst alle boeken zult moeten lezen… Maar dat is geen straf 😉 Zelf ben ik ook erg nieuwsgierig geworden naar het beeld in Rio de Janeiro en mocht ik er ooit komen, dan denk ik terug aan dit boek.