Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertelt Ellen over onrealistische personages en hoe leuk ze zijn.
Brief 51 – 16 juni 2020
Hey Sandy,
Inderdaad, de tijd gaat snel. Een paar weken geleden vond ik de tijd juist lijken stil te staan, maar nu we ook hierin een nieuw ritme hebben gevonden, ‘vliegen’ de weken voorbij.
Ik was blij verrast met het nieuwe onderwerp. Goed dat je mijn geratel over multipotential gestopt heb, want als ik eenmaal bezig ben dan vind ik het wel eens lastig om ermee op te houden (maar dat had je vast wel in de gaten ? ).
EEN ESSENTIEEL ONDERDEEL VAN HET SCHRIJVEN
Je sneed een nieuw onderwerp aan: onrealistische personages en daarmee triggerde je ook meteen iets bij mij. Ik moet bekennen dat ik daar nooit echt bij stilgestaan had. En jij ook niet, volgens mij. In je brief vuurde je een heleboel vragen op me af en in mijn brief ga ik hierop antwoorden. Uit je vragen kon ik opmaken dat je nieuwsgierig bent naar mijn visie hierop. Hou je vast: komt ie dan…
EEN ONREALISTISCH PERSONAGE DE DROOM VAN IEDERE SCHRIJVER?
Je had meteen een goed voorbeeld van een onrealistisch personage: Captain Jack Sparrow uit Pirates of the Caribbean. Zoals je schreef was Johnny Depp vroeger jouw idool en hij was ook mijn idool. Net als jij zwijmelde ik weg bij 21 Jump Street. Zijn rollen in alle door jou genoemde films vond ik vooral interessant. Hij is geen standaard acteur zal ik maar zeggen. Een aantal jaar geleden heb ik hem live zien optreden met The Hollywood Vampires. Ik voelde me weer even dat tienermeisje van toen en had alleen maar oog voor hem, al was hij volgens mij zo stoned als een garnaal…
Is zo’n lekker gek personage creëren de droom van iedere (scenario)schrijver? Dat denk ik wel eigenlijk. Hoe verder iemand van je afstaat, hoe leuker het is om te doen. De vraag is alleen: hoe doe je dat? Hoe creëer je een onrealistisch personage?
NOG NIET ZO GEMAKKELIJK
Het antwoord op die vraag is nog niet zo gemakkelijk. Toen jij schreef over het creëren van jouw personages dacht ik natuurlijk meteen aan mezelf en aan hoe ik te werk ga.
Ik denk dat we hierin beide hetzelfde te werk gaan en hoogstwaarschijnlijk heeft dat alles te maken met onze schrijfervaring.
Omdat we net onze eerste stappen zetten op schrijfgebied beschikken we nog niet over alle kennis en vaardigheden van het schrijfambacht (als je daarover ooit kunt spreken, overigens). Het lijkt me niet meer dan vanzelfsprekend dat je het in eerste instantie dicht bij jezelf houdt, waardoor de personages vaak op jezelf lijken. Zo denk ik er in ieder geval over.
OEFENING BAART KUNST EN GOED WERK HEEFT TIJD NODIG
Net als met veel andere dingen heeft het creëren van onrealistische personages waarschijnlijk tijd en veel oefening nodig. Denk aan het bakken van de perfecte appeltaart: de eerste paar keer gaat er misschien nog wel eens iets mis, maar hoe vaker je het doet, hoe beter en lekkerder de taart wordt. Nou ja, zoiets dan. Geen idee of dat met het bedenken van personages ook zo werkt, maar het klinkt logisch, toch?
Omdat je in het begin op heel veel dingen moet letten, is het misschien makkelijker om personages te gebruiken, die realistisch zijn en voor herkenning zorgen. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer ziet als je je ook daarover druk moet maken. Teveel dingen aan je hoofd is niet echt bevorderlijk voor de inspiratie, lijkt me zo.
DE AANDACHT VAN DE LEZER VASTHOUDEN
Je haalt een goed punt aan in je brief: het vasthouden van de lezers aandacht. Niet geheel onbelangrijk. Als een lezer zich totaal niet kan identificeren met het hoofdpersonage en er niets mee heeft, haakt hij of zij misschien af en leest niet verder. Dat wil je als schrijver natuurlijk niet. Daarom zul je geloofwaardige personages moeten neerzetten. En ik denk dat het daarom logisch is als je je personage een beetje op jezelf baseert.
Aan de andere kant kan het ook een mooie uitdaging zijn om personages in je verhaal te laten voorkomen, die zo over the top zijn dat ze de lezer intrigeren en fascineren. Dat je je afvraagt waarom iemand zo doet of reageert. Ik houd er zelf wel van om mee te filosoferen met het hoofdpersonage.
HEBBEN FANTASIEVERHALEN VAKER ONREALISTISCHE PERSONAGES?
Ondanks dat ik zelf erg gecharmeerd ben van het magisch realisme en ook graag in deze stijl schrijf, zijn mijn personages juist helemaal niet onrealistisch, maar mensen van vlees en bloed met dezelfde emoties als jij en ik. Ik zie deze verhalen graag als symbool voor maatschappelijke thema’s en met mijn fantasie kan ik die mooi verwerken in een fantasieverhaal.
Waarschijnlijk spreekt het de lezer juist aan als in een gefantaseerd verhaal de personages menselijk zijn met dezelfde strubbelingen, angsten en twijfels als jij en ik. Dan zorgt het verhaal alsnog voor herkenning en identificatie, maar dan op een andere manier. Snap je een beetje wat ik bedoel?
GOED OM HIEROVER NA TE DENKEN EN MEE TE SPELEN
Jouw brief heeft wel iets in me wakker gemaakt, waar ik eens over wil nadenken en mee wil spelen. Jij schrijft ook dat het je leuk lijkt om een hoofdpersonage te gebruiken dat ver van je afstaat en daardoor onrealistisch is. Ik denk dat het een mooie manier is om te oefenen met verschillende types en personages.
Als schrijver groei je immers bij elk verhaal dat je schrijft en kun je jezelf ook iedere keer een beetje ‘stretchen’: een stapje verder brengen.
Dit is hoe ik over onrealistische personages denk. Ik vermoed dat onze meningen nagenoeg hetzelfde zijn en dat heeft voor een deel te maken met onze schrijfervaring. In de toekomst zullen we waarschijnlijk steeds makkelijker worden met het creëren van allerlei verschillende personages en komen die onrealistische figuren vanzelf aan bod.
Tot die tijd blijven we onszelf gewoon ontwikkelen. Heerlijk!
Tot de volgende brief.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto van Ellen Kusters
Delen is lief!
