Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertel ik nog wat meer over onrealistische personages.
Brief 52 – 23 juni 2020
Hoi Ellen,
Wat een heerlijk nieuw onderwerp hè, die onrealistische personages? Het leek mij wel leuk om daar nog even op door te gaan ? .
Inspiratie voor onrealistische personages
In onze vorige brieven hebben we al eerder geschreven over onrealistische personages en hoe leuk die zijn. Maar ook over het feit dat we ze zelf eigenlijk (nog) niet in onze verhalen gebruiken. En dat we daar best verandering in willen brengen. Maar waar halen we hiervoor dan de inspiraties vandaan? Is het heel erg om dan te zeggen: uit de mensen om ons heen…?
De Luizenmoeder
Ja, je leest het goed: uit de mensen om ons heen… Heb jij toevallig ook de Luizenmoeder gekeken? Vast wel, maar voor het geval van niet, zal ik even een korte samenvatting geven. In de Luizenmoeder komen alle ouders samen die jij wel eens in je schoolloopbaan hebt gezien. Ik zie je in gedachten al grinniken, want hoe ver zit ik er vanaf?
Ik vertel een vriendin wel eens verhalen over de gekke capriolen van ouders die ik in mijn 17 jaar lesgeven heb meegemaakt. Natuurlijk noem ik geen namen – beroepsgeheim ? – maar dat maakt het niet minder leuk. In het begin vroeg ze nog wel eens: Zijn er echt ouders die dat doen? Maar inmiddels weet ze beter dan dat ze dat nog vraagt. Ja, die ouders zijn er echt! Ellen, ik denk dat jij en ik, met onze ervaring en verhalen, zo een nieuw seizoen van de Luizenmoeder zouden kunnen schrijven.
Hoe zien die onrealistische personages er dan uit?
Als ik bovenstaand idee neem, denk ik dat je de mooiste personages krijgt, als je mensen gaat combineren. Ieder mens heeft wel een bijzondere of gekke eigenschap en als je die dan samen voegt, wordt het hoe langer hoe onrealistischer.
Dus neem die ene ouder die denkt dat je tijd genoeg hebt om elke dag even te bellen om te vertellen hoe het met zijn of haar schatje gaat en mix die met die andere ouder die, zelfs in de bovenbouw, nog elke dag de tas van het kind draagt en nog steeds ‘tje’ achter de naam van het kind plakt (dit uiteraard tot grote irritatie van het desbetreffende kind). Een perfecte combi voor een personage, toch? Of moeten we daar ook nog die ouder aan toevoegen die na schooltijd nog even extra schooltje speelt door het kind werkbladen te laten maken (gevonden op internet) en ach, komt er iemand spelen, dan doet die toch gezellig mee?
Stuk voor stuk NÍET verzonnen, hihi…
Is schrijfervaring belangrijk?
Jij snijdt in jouw brief iets heel belangrijks aan en ik denk dat je gelijk hebt. Het feit dat wij, tot nu toe, vooral bij onszelf blijven met de personages, is onze schrijfervaring. Of eigenlijk het gebrek eraan. En dat bedoel ik helemaal niet onaardig, maar dat snap je denk ik wel, want vergeleken met de grote schrijvers zijn wij echt nog zulke beginnelingen.
Ik vermoed dat mijn eerste echt onrealistische personages misschien niet op mijzelf gebaseerd zijn, maar wellicht wel op mensen die ik ken. Zoals mijn voorbeeld hierboven al aangeeft. Is dat erg? Nee, dat denk ik niet, want het helpt (mij in dit geval) met het maken van de voorstelling van het personage. En zonder een echte voorstelling of een goed idee ervan, kun je zo’n figuur niet geloofwaardig neerzetten.
Onrealistische personages gebaseerd op echte mensen
Hierboven zeg ik: mensen die ik ken, maar daarmee bedoel ik niet dat ik die ook echt persoonlijk moet kennen. Het kan ook een bekende Nederlander zijn of iemand uit Hollywood bijvoorbeeld. Ik denk alleen wel dat je moet oppassen dat je alleen maar karaktertrekken neemt. Als iemand zich echt in jouw personages kan herkennen, lijkt mij dat niet handig en ook niet netjes. En als je een beroemd iemand neemt, moet je helemaal oppassen, want als je lezer degene gaat herkennen, gaat dit ten koste van je eigen geloofwaardigheid als schrijver. En dat moeten we natuurlijk niet hebben.
Onrealistische personages in de praktijk
Zoals je wellicht wel weet, moet ik (nog steeds!!!) mijn schrijfcursus afronden en daarvoor verhalen schrijven. Ik weet het, ik moet die cursus gewoon even afmaken, zucht… Nu heb ik bedacht dat ik wel heel goed in deze verhalen kan oefenen met onrealistische personages. Zo’n figuur hoeft toch maar een kort verhaal mee, dus als het niet helemaal lukt, is dat geen probleem. Behalve voor mijn cijfers, hihi. En wie weet, misschien gaat het mij wel heel goed af. Dat zou grappig zijn. Als dat zo is, zal ik zo’n verhaal op mijn website plaatsen. Dan kun je meelezen.
En jij?
Wat zijn jouw ideeën over deze onrealistische personages? Ga jij er ook mee spelen? Ik weet dat ik met mijn brief iets in jou getriggerd heb. En dat vond ik zo leuk om te lezen, omdat dit onderwerp bij mij ook zeker wat getriggerd heeft. Zo zie je maar; weer iets waarin we op elkaar lijken. Nog even en het gaat haast eng worden ? … Haha!
Ik ben weer benieuwd naar jouw antwoord!
Tot snel!
Liefs, Sandy
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: eigen foto
Delen is lief!
