Eens in de zoveel tijd kom je iemand tegen die hetzelfde pad bewandelt. Het is dan erg mooi dat je samen op avontuur kunt gaan. In dit geval op schrijfavontuur. Op een aparte pagina op deze website kun je lezen over de schrijfavonturen die ik samen met Ellen beleef. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Dit keer schrijft Ellen over het herschrijven van haar manuscript. Het is een reactie op mijn vorige brief.
Brief 21 – 13 november 2019
Hey Sandy,
Ja, de drukste tijd van het jaar in schrijversland. Ook ik
ben de uitdaging aangegaan om mee te doen aan de NaNoWriMo, maar dan wel op
mijn eigen manier.
Natuurlijk kwam het ‘moordverhaal’ er tussendoor en heb ik daar ook veel tijd
aan gespendeerd. Het verhaal bedraagt uiteindelijk 10.000 woorden, dus een deel
heb ik er al opzitten.
JOUW ERVARINGEN MET HERSCHRIJVEN
Je schrijft dat ik goed moet onthouden dat je een beginnend schrijfster bent en dat jouw manier niet dé manier is. Ik weet dat jij en ik allebei nog maar net komen kijken op schrijfgebied, maar ik vind dat dat niet uitmaakt.
Bovendien denk ik dat er niet één manier is. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Wat voor de één werkt, hoeft voor de ander absoluut niet prettig en uitvoerbaar te zijn. Iedere schrijver zal zijn of haar eigen methode ontwikkelen. Toch denk ik dat het heel waardevol kan zijn om van andere schrijvers te leren. Al pik je er maar één tip uit die voor jou werkt, dan is dat al winst, ja toch?
Ik was in ieder geval erg blij met jouw brief. Ik heb echt dingen gelezen waarvan ik denk: oh, dat is een goede tip. Die ga ik gebruiken. Dank je wel daarvoor.
HERSCHRIJVEN IS EEN VAK OP ZICH
Ik ben het helemaal met je eens, wanneer je zegt dat je pas ‘op de helft’ bent als je je verhaal ‘af’ hebt. Het herschrijven is een tijdrovend karwei en er kan nog heel veel veranderen aan je manuscript. Zo kun je soms hele hoofdstukken of paragrafen schrappen, omdat ze niet lekker lopen of weinig toevoegen.
Het is ontzettend moeilijk om dingen te schrappen. Je bent tenslotte niet voor niets zo lang bezig geweest met het schrijven. Om het dan alsnog weg te halen, kan soms echt pijn doen. Zoals je zelf al schrijft: Kill your darlings. (NB: een goede tip om geschrapte hoofdstukken of paragrafen te bewaren in een apart document. Misschien kun je er iets nieuws mee maken. Sowieso leuk om het later nog eens te kunnen teruglezen).
JE BENT PAS KLAAR ALS HET GEDRUKT WORDT
Terecht schrijf je dat je niet klaar bent, wanneer je je manuscript herschreven hebt. Hoe vaak je het ook leest, je leest iedere keer opnieuw dingen die je wilt aanpassen. Ik weet nog dat ik mijn manuscript wel 20 keer heb gelezen en iedere keer zag ik foutjes of paste ik dingen aan.
Ik denk dat het zo blijft. Hoe vaker je terugleest, hoe meer dingen je ziet en wilt aanpassen. Of je ziet het juist niet en leest over fouten heen, omdat je het al zo vaak hebt gelezen. Dan ben je er een beetje blind voor geworden.
MIJN ERVARINGEN EN AANPAK MET HERSCHRIJVEN
In je brief vroeg je hoe ik te werk ga?
Eerlijk gezegd heb ik niet echt een manier, geloof ik. Ik doe maar wat, haha.
Ik lees het opnieuw door en zie dan vaak dingen die ik beter anders kan doen.
Met korte verhalen is dat niet zo’n probleem, maar met een groot project wel.
Ik ga deze maand een begin maken met het herschrijven van mijn verhaal ‘Er was eens…een juf’. Dat kost tijd, heel veel tijd. Ik moet met een heleboel dingen rekening houden. In mijn hoofd heb ik wel een idee hoe ik wil dat het gaat worden. Nu zal de praktijk uitwijzen of het ook zo zal gaan.
MEZELF AFSLUITEN EN GAS EROP…
Het begin is gemaakt. Ik heb natuurlijk een fijn document ontvangen waar ik dankbaar gebruik van maak. Bomvol tips, op- en aanmerkingen om mee aan de slag te gaan. Toch zal ik zelf aan de bak moeten. Ik ga mijn verhaal anders opzetten en indelen.
Veel dingen die ik in mijn eerste manuscript heb gebruikt, kunnen eruit. Het zijn voorvallen of situaties, die vooral voor mezelf leuk of interessant zijn, maar voor de lezer waarschijnlijk niet veel meerwaarde hebben. Simpelweg omdat ze mij niet kennen of omdat het niet relevant is voor het uiteindelijke verhaal.
Ik merk dat ik het lastig vind om consequent te blijven
schrijven. Ik raak afgeleid en zie leuke, nieuwe dingen voorbij komen, waar ik
dan ook mee aan de slag ga.
Het liefst zou ik mezelf een tijdje opsluiten met mijn kladblok en pen en
alleen maar schrijven. Natuurlijk is dat een beetje onzin, want dat kan ik nu
ook doen. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Misschien is het
uitstelgedrag, omdat ik het lastig vind wat weg te laten en wat toe te voegen.
JUST DO IT
Sinds afgelopen maandag (11 november) heb ik een flink begin gemaakt met mijn manuscript. Alles wat ik tot dusver op papier had gezet, heb ik in een document getypt. Nu ga ik verder aan het schaven. Stukjes tekst toevoegen, paragrafen schrappen en de tekst redigeren aan de hand van het document dat ik van Janneke ontvangen heb.
Ik hoop deze en volgende week een heel eind te zijn met het
herschrijven.
Wel heb ik gemerkt dat wanneer een en ander een beetje vorm begint te krijgen,
ik ook meer lol krijg in het schrijven en schrappen. Dat je al iets van het
eindresultaat kunt zien. Het motiveert mij in ieder geval om lekker door te
werken.
Het weer speelt ook een rol. Als het buiten donker en somber
is, lukt het me veel beter om geconcentreerd aan het werk te zijn én blijven.
Dan voel ik me echt in mijn element.
Hoe zit dat bij jou? Is jouw concentratie beter wanneer het slecht weer is? Of
maakt het geen verschil wat voor weer het is?
Ik ga snel verder met herschrijven.
Hoe vordert jouw verhaal? Zit je nog op schema? Valt het mee of tegen? Ik ben erg benieuwd naar je ervaringen…
Geniet van je schrijfavonturen en tot snel.
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Je kunt hier op de website nog meer brieven van onze schrijfavonturen lezen.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: van Ellen Kusters
