Op deze pagina kun je mijn korte verhalen vinden. De meesten heb ik geschreven voor mijn schrijfcursus ‘kinderverhalen schrijven’.
Ben je na het lezen van het begin nieuwsgierig geworden? Klik dan door naar het hele verhaal. Veel leesplezier!
Het luchtalarm
Caro zit ineengedoken onder haar dekens. Buiten hoort ze de sirenes van het luchtalarm loeien en net als altijd lijkt er geen einde aan te komen. Ze legt haar handpalmen op haar oren en probeert uit alle macht het laatste geluid buiten te sluiten. Ze wil alles buitensluiten! Haar ogen doen pijn, zo hard knijpt zij ze dicht.
Ze voelt hoe er een gewicht neerploft op het matras, vlak naast haar. Een hand die over de dekens glijdt en de vorm van haar rug volgt. Voorzichtig schuift ze haar eigen handen van haar oren af en de geluiden van buiten dringen tot haar door.
‘Caro, liefje toch,’ klinkt de zachte en geruststellende stem van haar moeder. ‘Kom hier!’
Langzaam schuifelt Caro onder de dekens vandaan en kruipt bij haar moeder op schoot, alsof ze weer een meisje van vier is. Warme armen omsluiten haar en ze duikt weg in haar moeders trui.
‘Stil maar, meisje, het is zo weer voorbij.’ Lees verder…
Valsspelen!
Poema pakte zijn rugzak en zwaaide hem op zijn rug. Hij hoorde de dobbelstenen rammelen in hun bakje. Helemaal blij met het nieuwe spelletje dat hij gisteren op de markt had gekocht, ging hij naar zijn vriend Leeuw.
‘Hé Poema, wat leuk dat je langskomt! Ik had je niet verwacht.’
‘Nou, ik wil je graag iets laten zien.’
Poema zette zijn rugzak op de grond en maakte hem open. Leeuw kwam bij hem staan en keek erin. Toen hij zag wat zijn vriend had meegenomen, begonnen zijn ogen te twinkelen. Leeuw was, net als Poema, dol op spelletjes.
‘Dat spelletje ken ik. Dat is Yahtzee!’
Poema knikte driftig. ‘Zullen we gaan spelen?’
Op dat moment horen ze een deur dichtklappen. Hyena kwam binnen gelopen met zijn zonnebril nog op zijn neus. Lees verder…
Het avontuur van Dax
Op een koude winteravond zit Lucas op de grond. Naast hem staat een grote bak met allemaal gekleurde blokjes. Hij houdt ervan de grootste, mooiste en bijzonderste dingen te creëren. Van tevoren weet hij nooit wat het gaat worden…
Lucas pakt het laatste blokje. Yes, het is af! Hij neemt de stoere auto in zijn handen en bekijkt hem van alle kanten. Dat heeft hij toch maar mooi gebouwd. De wagen heeft zes grote, dikke banden. Daar kan hij hard mee rijden! Aan de achterkant zitten twee grote raketaandrijvers, die de snelheid nog verder kunnen verhogen. Over de volle lengte van het voertuig en de voorkant zitten automatische geweren. Deze wapens kunnen gebruikt worden tegen de vijand.
Lucas kijkt naar de rij poppetjes. Ienemienemutte…
‘Ja, jij mag dit keer meedoen.’ Hij pakt de held van het verhaal erbij. Rode broek, blauw shirt en een gouden helm op zijn hoofd. ‘Dax, jij moet het doen! Grijze Hond komt eraan! Hij wil de baas worden in het Dierenbos. Ga Leo de Leeuw helpen!’ Lucas stopt het poppetje in de auto en begint te rijden. Op weg naar avontuur!
‘Lucas! Het is bedtijd!’ De moeder van Lucas staat onder aan de trap. ‘Doe je pyjama maar vast aan. Ik kom zo naar boven.’ Lees verder…
Een bijzondere draak
Het was gelukt! Ze konden het bijna niet geloven, maar het was echt zo. Althans, het leek er in ieder geval op.
Tristan stak zijn hand voorzichtig naar voren, maar liet hem vervolgens in de lucht hangen.
‘Samen?’ Lara keek hem vragend aan en legde haar hand op die van hem. Tristan voelde gelijk een kriebel in zijn buik. Hun ogen haakten zich even in elkaar vast, maar al snel draaiden ze weer richting het vuur.
De handen bewogen naar het ei, grepen het topje aarzelend vast en tilden het op.
HA-HATSJIE!
Dunne vlammen schoten naar buiten en raakten hun vingertoppen.
‘Auw!’ riepen ze van schrik en lieten de eierschaal vallen.
Een wezentje, niet veel groter dan een kat, sprong op de grond en niesde nog een paar keer. HATSJIE HATSJIE! En elke keer verlieten zwakke vlammen zijn bek. De nieuwsgierige, goudkleurige ogen hielden de tieners in de gaten. Lees verder…
Een bijzonder cadeau
15 jaar geleden
Het was een donkere nacht in Gisandal. Eén dappere ster flonkerde aan de verder pikzwarte hemel. IJskristallen stonden op het enige raampje in het hutje diep in het bos.
‘Aaah!’ Een oerkreet galmde door het woud.
‘Je kan het! Hou vol!’ Laszlo veegde het zweet van het voorhoofd van zijn vrouw. ‘Nog heel even!
‘Aahh! Aaahhh!’ kermde de vrouw terwijl ze haar ogen dicht kneep. Met de laatste kracht die ze in zich had, perste ze haar baby naar buiten.
‘Weehh! Weehhh!’ klonk het niet lang daarna.
Laszlo ving de huilende baby op en wikkelde hem snel in doeken. Hij wiegde hem tot hij weer rustig werd. Toen draaide hij zich om naar zijn vrouw om haar hun pasgeboren zoon te laten zien.
Lees verder…
Het Oude Egypte
Jelle ligt op zijn bed en staart voor zich uit. Hij denkt aan de geschiedenistoets die hij morgen heeft. De afgelopen weken hebben ze het op school over het Oude Egypte gehad. Geschiedenis is alleen niet echt zijn lievelingsvak, dus heeft hij niet altijd even goed opgelet. Hij vreest dat hij morgen door de mand valt.
Met tegenzin gaat Jelle de volgende morgen naar school. De stiekeme hoop dat de juf de toets misschien wel vergeten is, wordt gelijk de grond in geboord. Niet dat hij dit ook écht had verwacht, maar toch… Het rooster staat op het bord en daar staat het zwart-op-wit, of eigenlijk zwart-op-groen, ‘geschiedenistoets’. Balen! Lees verder…
Het drama dat ‘groep acht’ heet of toch niet…
Na zes weken vakantie is het zover. IK ZIT IN GROEP ACHT! Tegen iedereen die dat nog nooit heeft meegemaakt, wil ik zeggen: ‘Doe het niet!’ Niet dat je daar nou heel veel over te vertellen hebt, maar toch…
Ik zal jullie even iets meer over mijzelf vertellen. Mijn naam is Elisabetha Froukje de Warrel. Mijn ouders hebben vroeger blijkbaar bedacht dat ik dat wel leuk zo vinden. Nou niet dus. Gelukkig noemt iedereen mij gewoon ‘Lisa’ en daar kan ik wel mee leven. Lees verder…
Ridder Daan en de draak
In een land hier ver vandaan leefde eens een ridder. Daan was eigenlijk nog geen échte ridder, maar hij ging elke dag naar dé ridderschool ‘De dappere ridder’ om te leren hoe hij er eentje moest worden. Op een dag zat Daan in de klas, met zijn hoofd op zijn handen leunend, naar het digibord te staren, waarop twee zwaarden druk aan het dansen waren. Meester Floris was een indrukwekkende man met strakgekamde haren en een lange baard. Hij legde het zwaardvechten uit, maar Daan hoorde niks. Hij dacht terug aan vorige week, toen de leerling-ridders moesten oefenen met het slijpen van hun zwaard. Dat dit klusje moeilijker was dan het klonk, had Daan al snel door. Zoals altijd ging het gruwelijk mis. Lees verder…
