Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. Deze keer vertelt Ellen over “Hell yes!” zeggen tegen jezelf.
Brief 86 – 20 april 2021
Hey Sandy,
Wat een leuke brief was het weer. Dat is trouwens geen verrassing, haha, want ik geniet iedere keer van jouw brieven. Het is alsof we nooit uitgepraat (of beter nog, geschreven) zijn en elkaar altijd iets nieuws, spannends of leuks te vertellen hebben. Ik hoop dan ook dat we dit nog lang mogen en kunnen blijven doen. ?
PODCAST VAN KIM
Ik kreeg meteen een glimlach op mijn gezicht toen ik het stukje las over de podcast van Kim Munnecom die je aan het luisteren was. Een feest van herkenning voor mij, aangezien ik iedere dag naar haar podcast luister. Precies wat je schrijft, ze deelt zo vaak mooie pareltjes van wijsheid die heel raak zijn. Waarschijnlijk weet je de meeste dingen al lang, maar om ze nog eens van een ander te horen, helpt wel.
Nee zeggen was iets wat ik ook altijd ontzettend moeilijk vond. Ik dacht dat ik op alles ja moest zeggen, omdat ik erg bang was voor de reactie van de ander. En weet je? Het is helemaal niet erg om eens nee te zeggen. Die ander heeft er namelijk best begrip voor. En als dat niet zo is, is dat zijn of haar probleem. Het ligt niet aan jou, maar aan die ander.
SUPER OM NAAR JEZELF TE LUISTEREN
Ik heb al vaak gedacht en ook uitgesproken dat ik het zo ontzettend knap vind wat jij allemaal doet. Sterker nog; ik heb je ook wel eens voorzichtig gewaarschuwd: ‘Doe je het een beetje rustig aan?’ Dit was absoluut niet vervelend bedoeld, maar dat begrijp je natuurlijk wel. Ik herken het namelijk zo erg van mezelf en hoop altijd dat anderen niet meemaken wat ik heb meegemaakt. Het is niet echt een feestje, kan ik verklappen.
Ik was blij om te lezen dat je goed naar jezelf luistert en bewust even afstand neemt van een aantal dingen, hoe leuk ze misschien ook zijn. Het is voornaam om de signalen van je lichaam niet te negeren. Zoals je schrijft: je hebt corona gehad en nog altijd last van de nasleep hiervan. Heel vervelend, maar het is niet anders. Je hoofd wil misschien wel, maar je lichaam is zo ingenieus dat het op tijd aan de bel trekt.
EEN GOEDE TOP DRIE!
Een aantal dingen heb je even ‘on hold’ gezet en dat begrijp ik volkomen. Het lijkt me erg verstandig om prioriteiten te stellen en te kiezen voor dat wat je het allerleukste of belangrijkste vindt. Ik ben natuurlijk wel heel erg blij om te lezen dat je onze briefwisseling nog wilt voortzetten. Ik geniet er zelf ook ontzettend van. Iedere week weer een momentje om naar uit te kijken.
Ik hoop zo dat je je manuscript op tijd afkrijgt, of in ieder geval dat je je eigen datum kunt aanhouden. Er is natuurlijk geen keiharde deadline. Het hoeft niet perse voor die of die datum klaar te zijn. Al snap ik heel goed dat je voor jezelf wel een bepaalde datum hebt gesteld. Immers, als je dat niet doet, loop je het risico dat je dingen voor je uit blijft schuiven (ik weet er alles van! Denk maar aan mijn manuscript over Donovan de magiër ?).
DE JUISTE BESLISSING
Je schrijft dat het schrappen van een aantal dingen je al helpt om meer rust te creëren en dus tijd over te houden om aan je manuscript te werken. Dat was natuurlijk ook precies de bedoeling. Heel fijn om te lezen. Maar ja, nu begint het grote herschrijven en dat is een hele klus, denk ik.
Ik kan me trouwens voorstellen dat het best even slikken was, toen je je manuscript terugkreeg van Maria en zag wat ze allemaal had ‘verbeterd’. Je denkt zelf dat je verhaal al helemaal ‘af’ is en dan blijkt dat er toch nog best het een en ander aan verbeterd kan worden. Gelukkig sta je hier zelf erg positief tegenover en lukt het je om die feedback om te zetten in actie. Het kan alleen maar beter worden en ik heb er alle vertrouwen in dat dat ook gaat gebeuren.
MIJN SCHRIJFAVONTUREN
In je laatste brief vroeg je naar mijn vorderingen. Ik kan je zeggen dat ik erg druk ben met een aantal verhalen voor schrijfwedstrijden. Ik ben namelijk ook een held in het teveel willen doen. Zolang ik het kan combineren, vind ik het super. En mocht blijken dat het toch iets teveel van het goede is, kan ik altijd nog besluiten dingen weg te laten.
De schrijfwedstrijd met de deadline van 30 april vordert gestaag. Eerder wist ik nog niet precies welke kant ik op wilde met het verhaal, maar na een wandeling kreeg ik opeens zo’n ingeving. Je kent het vast wel. Helemaal blij liep ik vervolgens naar huis, waar ik het idee vlug op een kladblaadje krabbelde om het maar vooral niet kwijt te raken, haha.
ANDERE LEUKE DINGEN
Verder heb ik een ander verhaal voor een schrijfwedstrijd afgerond en wacht ik nog even het commentaar van mijn proeflezer (lees: mijn broer ?) af. Dit is een verhaal voor een thriller schrijfwedstrijd. Ook erg leuk, vind ik. Bovendien ga ik nog beginnen aan het verhaal voor de schrijfwedstrijd van Lianne. Daar heb ik ook veel zin in. Kortom; allemaal leuke dingen.
Natuurlijk ben ik ook druk in de weer met mijn podcast. Afgelopen week had ik mijn eerste interview en echt, dat was zó ontzettend leuk. Ik heb er enorm van genoten. Binnenkort heb ik het tweede interview met een haptotherapeut en mindfulnesscoach. Daar kijk ik ook erg naar uit. Intussen heb ik al bijna 25 afleveringen opgenomen en ik vind het nog steeds super leuk om te doen. Ook is ie al ruim 530 keer gedownload. Nu klinkt dat voor een succesvolle podcaster waarschijnlijk als een lachertje, maar ik ben er heel blij mee en trots op.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Je bent nu weer een beetje op de hoogte van mijn ontwikkelingen. Ik ben uiteraard erg benieuwd naar jouw brief volgende week en hoop dat je dan al weer wat verder bent gekomen met je manuscript. Heel veel succes daarmee!
Liefs Ellen
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De andere brieven vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook, Instagram en Twitter?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: foto Ellen Kusters
