Ellen en ik gaan elke week samen op schrijfavontuur. Wat we allemaal meemaken, schrijven wij in een soort briefwisseling naar elkaar. In deze nieuwe brief schrijf ik dat wij elkaar af en toe even een “stiekeme schop onder je kont” geven… hihi.
Brief 209 – 1 oktober 2024
Hoi Ellen,
De tijd vliegt voorbij. Het is alweer tijd voor een nieuwe brief… Dat voelt inderdaad een beetje zoals als vroeger, toen had ik ook penvriendinnen… Ik schreef brieven met bijpassend briefpapier… Helaas moet jij het met een digitale versie doen 😉, hihi.
Het is echt weer herfst
Deze brief bereikt jou iets later dan anders. Gisteren heb ik mijzelf geen tijd gegeven om achter mijn laptop te duiken – iets met een nieuwe auto ophalen – en vandaag zit ik in een kleine ziekenboeg, inclusief mijzelf. Allemaal niet heel ernstig, vooral even niet fit, maar ik ben persoonlijk niet echt vooruit te branden. Oftewel; hier in huis merken we dat het inmiddels weer herfst is, met alle ongemakken die daarbij kunnen horen. Hopelijk voelen mijn jongens en ik ons morgen weer goed…
Plannen op pauze
Mijn plannen staan deze week dus ook weer even op pauze, maar dat is helemaal prima. Het loopt zoals het loopt en er gebeurt geen wereldramp als ik niet kan doen, wat ik wilde doen. Deze gedachten helpen mij vaak met het kunnen loslaten op zo’n moment. En alles wat dan nog wel lukt, is mooi meegenomen. Jij omschreef dit vorige week ook al zo goed.
Vanaf de zijlijn
Toch grappig dat we dingen zo herkennen van elkaar. Allebei zien en lezen we allerlei dingen die de ander meemaakt, beleeft, ervaart en doet. En vooral de dingen die we zelf iets minder “hebben”, maakt het dat we de ander hierom kunnen “bewonderen” of wat een beetje “jaloers” kan maken. Niet zo heftig als het klinkt, zoals jij ook al schreef, maar juist positief, is mijn gevoel. Vanaf de zijlijn leven we met elkaars leven mee, zou je kunnen zeggen.
Daarnaast blijven we echte gevoels“beestjes”… Datgene wat wij juist “bewonderen” van elkaar, is datgene wat de ander persoonlijk een beetje “onzeker” kan maken. Ik “bewonder” dan bijvoorbeeld jouw vrijheid en jij hebt juist het gevoel dat je iets moet doen… Daar moet ik innerlijk altijd een beetje om gniffelen. Ik zet trouwens deze dingen tussen aanhalingstekens, omdat het minder heftig is, dan het woord doet denken, maar volgens mij snap jij wel wat ik bedoel…
Ideeënkraan
Jij schreef dat mijn ideeënkraan helemaal opgedraaid is en dat klopt wel, ja. 😉Heel soms word ik daar zelf een beetje moe van, maar ik zie het vooral als iets positiefs. Mijn Human Design profiel is een Generator. Dat houdt in dat ik echt “aan” kan gaan van dingen. Zolang ik díe dingen doe, geeft mij dat energie in plaats van dat het mij energie kost. Tot op zekere hoogte natuurlijk… Energie blijft een persoonlijke uitdaging. Zolang ik doe waar ik blij van word, volg ik mijn Human Design en dat is goed.
Daarom geef ik mij tegenwoordig over aan mijn ideeënkraan. Ik krijg al die ideeën vast niet voor niets. En het zal heus niet zo zijn, dat die ideeën allemaal goed uit zullen pakken, maar ermee bezig zijn is ook een proces, waar je veel van kan leren. Soms zal juist het proces het doel zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.
Een stiekeme schop onder je kont
Ik moest lachen toen jij schreef, dat mijn brief jou tot nadenken had aangezet. Dat het een beetje werkte als een schop onder je kont. Natuurlijk was het helemaal niet zo bedoeld, maar ik herkende het direct. Dat effect hebben jouw brieven ook regelmatig – onbedoeld – op mij, haha.
Ik denk dat de brieven die we schrijven elkaar een beetje scherp houden en daar is niks mis mee. Het kan ook weleens gebeuren dat ik iets heb opgeschreven, het vervolgens twee weken later teruglees (wanneer ik mijn nieuwe brief schrijf) om te ontdekken dat ik er helemaal niks meer mee heb gedaan. Dat is een mooi moment om te bedenken: Wil ik er nog iets mee of is het zo ook goed?
Conclusie?
Eén ding is zeker: we vervelen ons niet! Toch? Niet dat dit iets ergs is hoor, juist wel goed heb ik vaker gehoord… Persoonlijk verveel ik mij niet zo snel, maar dat had je vast ook niet gedacht 😉…
Tot zover mijn brief. Ik kijk nu alweer uit naar die van jou volgende week!
Liefs, Sandy
Wil je weten wie Ellen is? Ellen Kusters heeft haar eigen website: Ellens schrijfavonturen. Daar kun je nog meer enthousiaste verhalen vinden. Ga maar snel kijken!
Deze brief is onderdeel van een briefwisseling. De start van de briefwisseling vind je hier op de website.
Volg je mij al via Facebook en Instagram?
Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links.
Foto: bewerkte foto Pixabay
