“Verhaal van de maand” mei 2024
Emily werkt in een groot theater. Helaas werkt ze op het kantoor en niet op het podium zoals ze dat graag zou zien. Wanneer er een bekende musical in “haar” theater wordt opgevoerd, gaat het weer kriebelen. Zal ze ooit zelf op het podium staan?
“Verhaal van de maand”
Hieronder kun je deel 2 lezen. Deel 1 gemist? Klik dan hier voor deel 1 van het verhaal van Emily.
Emily – deel 2
Vannacht heb ik vreemd gedroomd… Ik stond op het podium van ons theater en speelde in een musical mee. Eerst was het “Annie”, natuurlijk, mijn favoriet, maar het veranderde daarna steeds. Van “Annie”, naar “Les Miserables” , naar “The Phantom of the Opera” en uiteindelijk naar “Grease”. Het ene bekende liedje na het andere kwam voorbij. Je hoeft geen genie te zijn om te bedenken waar deze droom vandaan kwam. Al vanaf het moment dat ik wakker werd, maalt er maar één vraag door mijn gedachten: Welke musical komt er naar ons theater? En waarom weet ik dat niet? Oké, dat zijn twee vragen…
Vandaag is het een kantoordagje. Zondagen zijn rustige dagen en dan hebben we een vast groepje personeel, ik hoef dus niet in te vallen. Dat geeft mij de gelegenheid om achter het antwoord van dit musicalraadsel te komen. Nadat ik de deur van het theater heb geopend, gun ik mijzelf nog net de rust om een kop koffie te pakken, voordat ik verder loop. In mijn kantoor start ik mijn computer op en blader ondertussen door mijn agenda. Ik ben nog de enige hier, die uit het stenen tijdperk komt en bewust niet overstapt is op een digitale versie. In mijn agenda is het antwoord echter niet te vinden. Ik open mijn mail en kijk of ik nieuwe berichten heb. Genoeg natuurlijk, maar een snelle scan vertelt mij dat er niet eentje tussen zit over een nieuwe musical in ons theater. Ik snap er niks van!
Er zit maar één ding op… Ik zal het moeten navragen bij mijn baas Joris. Maar als ik dat doe, denkt hij misschien dat ik mijn werk niet goed doe. Zucht…
Ik zie Chris langslopen en ik besef me dat hij mij van een grote flater kan redden. Natuurlijk is mijn baas niet de enige die mij kan helpen, Chris weet het ook, anders was hij er gisteren nooit over begonnen. Ik schuif mijn bureaustoel naar achteren om op te staan, als mijn oog op de spambox valt. Hierin zit een ongeopend bericht. Ik klik hem aan en daar staat mijn antwoord.
Maar dat is geweldig! Deze musical heb ik altijd al eens willen zien, alleen is het er nog nooit van gekomen. Wat gaaf dat ze naar ons komen!
Mijn kantoordeur gaat open en het hoofd van Chris komt om de hoek.
‘En, weet je het inmiddels al?’ Op zijn gezicht zie ik een grijns van oor tot oor.
‘Zeker, allang,’ bluf ik.
‘Echt niet, dat zie ik aan je.’
‘Oké,’ beken ik, ‘je hebt mij haast een slapeloze nacht bezorgd, maar nu weet ik het hoor. Had je het niet nog even kunnen vertellen vóórdat je naar huis ging gisteren?’
‘Haha, nee joh, dit was veel leuker.’
‘Niet te geloven dat “Mamma Mia!” komt!’ reageer ik. ‘Dat is zo’n geweldig en vrolijk verhaal. Lekker zomers!’
‘Ja! Superleuk. Ik ben benieuwd wie erin spelen.’
‘Weet je, ik zou het helemaal niet erg vinden als die John Bakkum erin speelt.’ Ik denk terug aan gisteren. Nee, ik zou het zeker niet erg vinden om hem nog een drankje te overhandigen…
Chris loopt lachend naar mij toe en legt zijn handen op mijn schouders.
‘Dream on, Emily, John Bakkum is niks voor jou. Ik maak meer kans bij hem.’ Hij geeft mij een knipoog. Chris en ik hebben dezelfde smaak in mannen, maar hij heeft altijd veel beter door of ze op mannen of vrouwen vallen en hij heeft mij al vaker voor een gênante fout behoed.
‘Helaas wel,’ antwoord ik lachend. ‘Maar kijken kan altijd…’
‘Dat is zeker waar.’
Ik heb mij de afgelopen weken verdiept in het verhaal van “Mamma Mia!” en ik kan niet wachten tot ik vanavond de voorstelling ga zien. Het is niet de eerste keer dat deze musical draait in Nederland, maar dat geeft niet. Vanavond draait hij bij óns en daar gaat het om. Mijn wens over John Bakkum is helaas niet uitgekomen, maar er zijn genoeg leuke alternatieven om naar te kijken. De cast is geweldig, er zitten een hoop bekende namen bij. Samen met Chris heb ik al lekker zitten zwijmelen bij het zien van de leuke mannen, die aan deze theaterproductie meedoen.
Voor de gelegenheid heb ik een mooie jurk aangetrokken en hoge hakken. Vanavond hoef ik niet te werken en mag ik als een soort special gast naar binnen. Met een grote glimlach stap ik de rode loper op en daarna al snel door de schuifdeuren. Vanavond ben ik niet aan het werk en kan ik gewoon lekker genieten. Ik loop naar de bar en zwaai naar Chris, die wel de klos is. Ik hoef mijn bestelling niet eens te doen, want hij weet precies wat ik wil hebben. Met een trots gevoel kijk ik de foyer rond. Het is nog steeds chique, zoals altijd, maar nu met kleine Griekse en zomerse details, zodat je al een beetje in de juiste sfeer kunt komen. Dat was mijn eigen idee, om eerlijk te zijn, en het resultaat is top.
‘Kijk eens aan,’ hoor ik achter mij. ‘Eén cappuccino voor mevrouw. Geniet van de voorstelling!’
‘Dank je, Chris.’
‘Emily, daar ben je!’ Joris komt naar mij toe gelopen, gerend zou je beter kunnen zeggen.
‘Hoi, Joris. Alles goed?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Nou, om eerlijk te zien.. Nee! Er is iets heel ergs gebeurd! En ik heb nú je hulp nodig!’
Wordt vervolgd…
Tot zover het tweede deel van het “Verhaal van de maand” van Emily. Lees je volgende week weer mee?
Delen is lief!
