“Verhaal van de maand” juli 2024
Isabella is een echte dierenvriend. Als klein meisje nam ze al regelmatig gewonde dieren mee naar huis, tot grote frustratie van haar ouders. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze dierenarts is geworden. Ze heeft de gave om dieren op hun gemak te stellen en ze lijkt altijd al snel aan te voelen wat er met ze aan de hand is.
“Verhaal van de maand”
Hieronder kun je deel 4 lezen. Deel 1, 2 en 3 gemist? Klik dan hier voor deel 1 van het verhaal van Isabella en hier voor deel 2 en hier voor deel 3.
Isabella – deel 4
Ik neem een slok van mijn ochtendkoffie en staar naar de deur. Mijn gedachten zijn bij gisteravond. We zijn uiteten geweest bij “De Brasserie”, het nieuwe restaurant in het dorp, waar ik al een tijdje heen wilde. Het eten was heerlijk en het gezelschap zeer interessant. Zo blij dat ik met Ben mee ben gegaan…
Ik kan het nog steeds niet geloven dat Ben en ik gewoon uit kunnen gaan, zonder schuldgevoel dat hij de eigenaar van een cliënt is. Het was een goede zet om hem naar een collega door te verwijzen.
‘Uh, Isabella, mag ik wat vragen?’
Ik schrik op en zie Kyra, mijn nieuwe assistente, mij vragend aankijken. Het is heel fijn dat ze er is, en geen moment te vroeg, want vandaag wordt een drukke dag.
‘Sorry, Kyra, ik zat met mijn hoofd even ergens anders. Wat wil je vragen?’
‘Klopt het dat ik vandaag al direct een eigen consult heb?’
Ik knik. Het leek mij fijn om vandaag alle cliënten samen te doen, maar die ene mag je alleen doen. Dat is meneer De Wit met zijn kat. Ze komen elke maand even langs voor een check-up. Het beestje, Silvester, is pas drie jaar, superlief en kerngezond. Ik denk dat meneer De Wit gewoon graag zelf een praatje komt maken. Het is een schat van een man, maar erg eenzaam sinds zijn vrouw vorig jaar overleed, vlak na hun vijftigjarig jubileum. En jij kunt onze vaste gast maar beter zo snel mogelijk leren kennen.’
‘Dat doe ik graag.’ Kyra kijkt mij stralend aan. ‘Eén van de redenen waarom ik dit werk zo leuk vind om te doen, is het contact met de dieren én met hun baasjes.’
‘Dan ben je hier aan het goede adres.’
‘Welkom, welkom,’ kraait Loki vrolijk vanaf zijn klimboom. ‘Kyra, welkom.’
Ik moet grinniken om dat beest. Loki is echt het type papegaai dat van veel aandacht houdt. Hoe meer mensen, hoe beter. Kyra is duidelijk geaccepteerd in de praktijk. En ik moet zeggen, dat ik een goede eerste indruk van haar heb gekregen. Ik ben benieuwd hoe ze het gaat doen vandaag.
De lunchpauze is het eerste moment dat Kyra en ik even kunnen praten. De ochtend zat helemaal vol en we gingen van cliënt naar cliënt.
‘Komen er vaak exotische dieren in de praktijk?’ vraagt Kyra nieuwsgierig. Zojuist hebben we een slang onderzocht, die niet meer wilde eten.
‘Nee, hoor, meestal zijn het meer de standaard huisdieren, zoals honden, katten, konijnen. Dat soort dieren. Verderop in het dorp zit een collega, die echt gespecialiseerd is in exotische dieren. En stiekem vind ik dat niet zo erg.’
Kyra haalt opgelucht adem. ‘Goed om te horen.’
‘Na de lunch starten we met Koosje, het konijn van mevrouw de Boer en daarna komt meneer de Graaf, met zijn hond Ben.’
‘Hé, dat is toevallig.’
Ik trek een wenkbrauw op.
‘Mijn ex heet ook Ben.’
Ik voel mijn keel dichtknijpen. Dat is vast toeval. Er zijn wel meer mensen met de naam Ben, toch?
‘Oh…’
Een half uurtje later komt Ben binnen, met zijn eigenaar meneer de Graaf. Ik moet meteen weer denken aan de mededeling van Kyra, dat haar ex ook zo heet. Snel duw ik die gedachte weer uit mijn hoofd. Ik zie dat Ben mank loopt.
‘Oei, oei,’ roept Loki. ‘Manke hond, poot eraf.’
Ik zie de ogen van meneer de Graaf groter worden en hij kijkt geschrokken naar Loki. Grrr, ik kan dat beest wel wat aandoen af en toe.
‘Luister maar niet naar die gekke Loki, dat weet u toch wel inmiddels.’
Ik draai mij om naar Loki. ‘Of moeten we je in de kast opsluiten?’
Loki gaat ondersteboven aan zijn tak hangen. ‘Loki maakt een grap, Loki maakt een grap.’
Kyra heeft de deur van de behandelkamer al opengedaan en steekt haar hand uit.
‘Komt u maar verder, meneer de Graaf. En jij ook, Ben.’
Ik zie hoe ze Ben een aai over zijn kop geeft en zijn eigenaar een hand. Iets in mij zegt, dat ze hier prima op haar plek is. Er daalt een rust over mij heen, nu ik mij besef dat de stressvolle dagen in mijn eentje voorbij zijn. Het is fijn om weer een assistent te hebben.
Even later komen we de behandelkamer uit en zwaaien we Ben en meneer de Graaf uit, als ik een bekend gezicht zie. Ben, “mijn” Ben, stapt de deur binnen.
‘Hé, wat doe jij nou hier? Moet je niet op je werk zijn?’
Ben komt lachend dichterbij en geeft mij een zoen op mijn wang. ‘Hoi Isabella, wat een warm welkom.’ Hij geeft mij een knipoog. ‘Ik wilde je graag zien en ik was toevallig toch in de buurt voor een afspraak.’
‘Welkom Ben, welkom Ben.’ Loki vliegt naar hem toe en gaat op zijn arm zitten.
‘Hé, vriendje. Jij weet wel hoe het moet, hè?’
Ik steek lachend mijn handen in de lucht. ‘Oké, ik geef mij gewonnen. Ik weet best hoe ik je welkom moet heten, hoor.’ Langzaam loop ik naar hem toe en leg mijn armen over zijn schouders. De afstand tussen hem en mij wordt steeds kleiner, wanneer ik mij naar hem toebuig en mijn lippen op de zijne druk. Eerst zacht en dan wat harder.
Loki hipt om mijn rug en fluit in mijn oor. Fietfjuuw…
Ik trek mij met tegenzin terug en hoor Ben grinniken.
‘Loki, je lijkt wel een bouwvakker.’
‘Ben? Ben jij dat?’ hoor ik van achter mij en ik draai mij om. In de deuropening van de behandelkamer staat Kyra. ‘Dat is ook toevallig.’
Direct voel ik weer een knoop in mijn maag. Nee, hè? Het zal toch niet?
‘K-Kyra, wat doe jij nou hier?’ stottert Ben.
‘Ik werk hier. Grappig weetje… Tijdens de lunch had ik het nog over je.’
En daar heb je het. De bevestiging waar ik helemaal níet op zit te wachten. En ik vind het ook zeker geen grappig weetje. Toch probeer ik mijn mond in een soort glimlach te houden. Ik laat mij niet kennen.
‘Tja, grappig,’ hoor ik Ben nog net zeggen. Zijn ogen zijn echter op mij gericht. Hij trekt één wenkbrauw op.
‘Isabella, je hebt helemaal niet verteld dat Ben je vriend is.’ Kyra kijkt mij aan met een vriendelijke blik in haar ogen. Geen spoortje van boosheid of jaloezie te bekennen. Zal ze het dan echt geen probleem vinden? Ik ben er zelf nog niet helemaal achter wat ík ervan vind, maar het voelt wel fijn dat het van háár kant, ons niet in de weg lijkt te staan hier op het werk.
‘Nee, dat klopt.’ Ik moet even slikken en kijk met een schuine blik op Ben. ‘Ik weet ook niet echt of dat zo is, om eerlijk te zijn. Het is nog zo pril.’
‘Kyra, nog net zo nieuwsgierig als altijd?’ lacht Ben.
‘Ach, je kent mij toch.’ Kyra geeft Ben een speelse stomp tegen zijn arm.
Ik weet even niet zo goed wat ik met de hele situatie aan moet. Gelukkig komt net onze volgende cliënt de praktijk binnenlopen. Ben volgt mijn blik.
‘Ik wacht wel even tot jullie klaar zijn.’ Hij probeert mijn blik te vangen, maar ik ontwijk hem.
‘Prima,’ zeg ik. Dan draai ik mij om en loop naar de balie.
Tijdens het consult ben ik er met mijn hoofd totaal niet bij. Het is fijn dat Kyra er is, want ze ziet mij worstelen en neemt het over. Ik registreer net genoeg om te weten, dat ze het prima doet.
Ik stap de behandelkamer uit en ik zie Ben meteen opstaan. Hij loopt naar mij toe en pakt mijn handen vast.
‘Isabella, wat moet jij wel niet denken…’
‘Om eerlijk te zijn, weet ik niet wat ik ervan moet denken. We zijn pas op één date geweest en nu werkt sinds vandaag jouw ex hier in de praktijk. Het klinkt behoorlijk ingewikkeld.’
Ben kijkt mij diep in de ogen en ik voel de vlinders in mijn buik wakker worden. Ik heb weleens eerder een relatie gehad met een man, tot zijn ex kwam stoken. Dat is toen niet goed afgelopen, helemaal niet zelfs, dus ik ben voorzichtig als het om exen gaat.
‘Isabella, misschien helpt het als ik het hele verhaal vertel.’ Ben houdt nog steeds mijn handen vast en geeft er een kneepje in. ‘Dat zal je zien, dat er niks is om bang voor te zijn.’
Wil ik het wel weten? Ik aarzel, maar Ben lijkt mijn antwoord helemaal niet af te wachten.
‘Het zit zo. Kyra en ik kennen elkaar al vanaf onze kindertijd. We zijn in dezelfde straat opgegroeid en konden het altijd goed met elkaar vinden. Toen mijn broertje zijn achttiende verjaardag vierde, had hij een aantal vrienden uitgenodigd voor een feest, waaronder ook Kyra. Die avond was er veel drank in het spel en uiteindelijk hebben we met elkaar gezoend. We besloten met elkaar uit te gaan, omdat dit misschien wel goed zou gaan. Na die tweede avond ontdekten we echter al snel, dat we elkaar helemaal niet leuk vonden. Wel gewoon leuk om mee om te gaan, we hadden de grootste lol, maar meer dan dat was het niet. Van allebei de kanten niet. Sinds die avond zijn we gewoon vrienden.’
‘Maar…’ stamel ik.
‘Kyra is meer als een soort zusje voor me. Ze grapt nog regelmatig over het feit, dat ik haar ex ben. Terwijl ze echt wel weet dat ex wel een heel groot woord is, voor onze situatie.’
‘Ik hoor dat mijn ex alles al heeft uitgelegd,’ hoor ik achter mij. Wanneer ik omkijk, zie ik Kyra breeduit lachen. ‘Lieve Isabella, zoals je al hoorde, stelde het echt niks voor. En ik noem hem eigenlijk alleen mijn ex uit gewoonte, omdat ik hem er graag mee plaag. Maar nu zal ik jullie even alleen laten.’
Het ongeruste gevoel zakt langzaam weg en ik draai mij weer om naar Ben.
‘Ik hoef mij dus nergens druk over te maken,’ zeg ik terwijl ik een stap dichterbij zet. ‘Dat is goed om te weten.’
Ben legt zijn hand onder mijn kin en tilt hem een stukje omhoog. ‘Er is niemand anders, bij wie ik liever zou willen zijn.’ Hij geeft mij een vurige kus, die veel te snel weer voorbij is. Ik snak naar adem, als hij zich terugtrekt.
‘Lieve Isabella, wil je mijn vriendin zijn?’
Ik leg mijn armen om Ben heen en trekt hem tegen mij aan. Ik voel zijn hart tegen mijn borst kloppen.
‘Ik zou niets liever willen,’ fluister ik tegen zijn lippen.
Dan voel ik twee pootjes op mijn schouder landen en ik weet al hoe laat het is.
‘Isa, kusje, kusje. Ben, kusje, kusje,’ kraait Loki in mijn oor.
‘Je hoort het,’ grinnikt Ben. ‘We moeten maar snel gehoorzamen.’
Ben voegt daad bij woord en drukt zijn lippen weer op de mijne. En deze keer trekt hij zich niet snel terug…
Fietfjuuw…
Einde…
Tot zover het vierde deel van het “Verhaal van de maand” van Isabella. Het verhaal van Isabella is afgelopen. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen!
Delen is lief!
