“Verhaal van de maand” juli 2024
Isabella is een echte dierenvriend. Als klein meisje nam ze al regelmatig gewonde dieren mee naar huis, tot grote frustratie van haar ouders. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze dierenarts is geworden. Ze heeft de gave om dieren op hun gemak te stellen en ze lijkt altijd al snel aan te voelen wat er met ze aan de hand is.
“Verhaal van de maand”
Hieronder kun je deel 3 lezen. Deel 1 en 2 gemist? Klik dan hier voor deel 1 van het verhaal van Isabella en hier voor deel 2.
Isabella – deel 3
‘Blauw oog, blauw oog. Mooie man heeft gevochten.’ Loki springt op en neer op z’n tak.
Verrek, nu zie ik het ook. Ben heeft een flink blauw oog.
‘Nou, nee, ik heb niet gevochten, Loki.’
Ben draait zich naar mij en haalt zijn schouders op. ‘Hooguit met een deur.’
‘Zeggen ze allemaal,’ kirt Loki vrolijk verder, net op het moment dat deze gedachte ook even door mijn hoofd spookt.
Ik schiet in de lach en Bens wangen kleuren rood. ‘Ik geloof je hoor.’
‘Loki niet, Loki niet.’
Loki negerend neem ik Ben mee naar de behandelkamer.
‘Jimmy loopt alweer veel beter,’ begint Ben, zodra we binnen zijn.
‘Goed om te horen. Ik zal even naar zijn poot kijken.’
Jimmy laat alles gelaten toe en al snel kom ik tot de conclusie dat het wondje er goed uitziet.
‘Ik verwacht dat de poot snel zal genezen.’
Mijn ogen dwalen over zijn gezicht. ‘Zal ik anders ook even naar je oog kijken? Wat heb je ermee gedaan?’
‘In elk geval niet gevochten hoor,’ zegt Ben snel. ‘Het is alleen wel een beetje een stom verhaal. Na mijn werk ben ik snel naar huis gegaan om Jimmy op te halen. In mijn haast had ik mijn gangdeur op een kier gelaten. Toen ik naar buiten wilde gaan, draaide ik mij gehaast om en bam, knalde keihard tegen de deur.’
‘Kom maar even hier zitten,’ zeg ik, terwijl ik met mijn hand op de behandeltafel klop.
Ben doet wat ik vraag en ik rol mijn stoel dichterbij. Om zijn oog beter te kunnen bekijken, buig ik mij een beetje over hem heen. Ik ben mij zeer bewust van zijn lichaam zo vlakbij. Focus, Isa, focus!
Voorzichtig maak ik de wond schoon.
‘Zeg, Isabella, weet je nog dat we het gisteren hadden over een afspraakje. Ben je er al achter of dat tegen de regels is?’
Mijn hart maakt een sprongetje en het zweet breekt mij opeens van alle kanten uit. Ik bevries en weet even niet wat ik moet zeggen.
Ben draait zijn gezicht en zijn ogen haken zich in die van mij. Mijn mond voelt kurkdroog en ik heb moeite met slikken. Ik voel zijn hand op de mijne.
‘Isabella?’
Gehaast zet ik een stap naar achteren. Niet goed, helemaal niet goed. Onprofessionele kluns die ik ben.
‘Ben, ik…’
Ben staat op van de tafel en pakt mijn hand weer vast.
‘Als je liever hebt, dat ik nu ga, dan moet je het maar zeggen.’
‘Ik weet dat ik nu “ja” moet zeggen, maar dat kan ik niet,’ antwoord ik uiteindelijk. ‘Ik kan eigenlijk maar twee scenario’s bedenken.’ Met tegenzin trek ik mijn hand langzaam los. Ondertussen loop ik naar de deur en duw hem open. Ik doe mijn handschoenen uit en gooi ze weg in de prullenbak, die ik al in de wachtkamer had gezet, voor de schoonmaker.
‘Kusje, kusje.’ Loki vliegt naar mij en landt op mijn schouder. ‘Isa, kusje.’ Hij strijkt met zijn kop langs mijn wang en vliegt weer weg.
‘Wat een grappig beest is dat toch,’ lacht Ben, die inmiddels achter mij in de deuropening staat.
‘Meestal wel, ja,’ lach ik terug. ‘Tenzij hij gênante dingen zeg, waardoor ik zijn nekkie om wil draaien.’
‘Kusje, mooie man, kusje.’
‘Zoals dat,’ zucht ik hardop.
Loki vliegt nu naar Ben en landt op zijn arm. Ben houdt meteen zijn andere arm eronder en Loki vlijt zich in dit warme “nestje”.
‘Ik geloof dat Loki je wel aardig vindt,’ grinnik ik.
‘Hopelijk is Loki niet de enige. Je had het net over twee scenario’s.’
‘Ik kan maar twee dingen bedenken. Of we doen het niet óf je moet een andere dierenarts zoeken.’
Ben pakt zijn telefoon uit zijn broekzak. ‘Daar hoef ik niet lang over na te denken… Kun je mij het telefoonnummer geven van een goede collega? Dan kunnen we daarna misschien ergens wat gaan eten. Als je het tenminste aankunt om met mij en mijn blauwe oog naar buiten te gaan.’
Een heerlijke kriebel schiet door mijn buik. ‘Probeer me maar eens tegen te houden.’
Wordt vervolgd…
Tot zover het derde deel van het “Verhaal van de maand” van Isabella. Lees je volgende week weer mee?
Delen is lief!
